Verzameld journalistiek werk. Deel 9. Nieuwe Rotterdamsche Courant maart 1916 - september 1919

[p. 230]

Nog: Brusselsche dietetiek

Brussel, 17 Augustus.

Of zij er op gewacht had, heeft nauwelijks één dag nadat ik u de tegenwoordige diëtetiek van Brussel had voorgesteld als iets bij uitstek veranderlijks, heeft, zeg ik, de Duitsche overheid een paar besluiten openbaar gemaakt, die mijne meening als de eenig - juiste komen bevestigen. Ja, onze officieele voedingswijze, zooals zij ons wordt opgelegd, mag afgewisseld heeten; zij gaat tevens - en het is het eenige wat aan haar bestendig is, - zij gaat tevens verminderend, hetgeen der spaarzaamheid, en volgens sommigen zelfs onzer gezondheid bevorderlijk mag heeten, vooral voor dezen die hunne maaltijden in restaurants, of wat daarmede gelijk kan gesteld, plegen te gebruiken.

Het is dus op deze laatsten, en dus ook op de Deensche sociaal-democraten, die Brussel bezoeken, en zelfs op onzijdige journalisten, die met mij uit eten wenschen te gaan, - het is op zulke epicurianen, dat het eerste decreet wes quaestie slaat. Het luidt, naar den geest zooniet naar de letter: voortaan zal in dergelijke lokalen nog slechts één schotel vleesch per maal mogen opgediend. Bovendien mag dat vleesch, op Maandag en op Donderdag, noch gebakken, noch gebraden, noch gestoofd worden in welk vet hoegenaamd, tenzij, o ironie, in het eigen vet, zoo het daarover beschikt. En daarenboven zal ieder des Zaterdags alle zwijnenvleesch derven, al was er in Groot-Brussel niets anders dan zwijnenvleesch voorhanden. - En meen nu maar niet dat gij,

[p. 231]

slim als gij u waant, den maatregel ontwijkt door, bijvoorbeeld, uw schotel vleesch door een schotel visch te laten voorafgaan, of door, op verboden dagen, in plaats van vleesch, een zeetongetje te laten bakken in geurige roomboter: visch is immers ook vleesch, al mocht gij zulks allicht tot op heden ignoreeren. Zelfs vleesch-uit-blikjes, zelfs worst wordt als vleesch beschouwd, al kon in deze ernstig reden tot twijfelen bestaan. En tracht nu maar verder geen variaties uit te voeren op het begrip-vet, door daar plantaardige producten, als margarine b.v., uit te schakelen: zelfs geen steenolie, zelfs geen petroleum wordt voor het bereiden der spijzen toegelaten, en gij zoudt dus ongelijk hebben het er mee te probeeren.

Met dat al komt Brussel culinair een heel eind dichter bij Berlijn te liggen, en het beneemt den Skandinavischen socialisten allicht den lust, nog naar Brussel vergelijkende studies te komen maken. Wie weet trouwens of zij aan den getroffen maatregel geen schuld hebben.....

Gelukkig worden dezen, die niet meer in spijshuizen eten, door den maatregel niet getroffen. Zij worden het echter door het tweede en gelijktijdige besluit, waar ik het hier over hebben wou. Dit besluit handelt over melkroom. Melkroom mag voortaan niet meer verkocht worden, dan met zijn natuurlijken ondergrond. Want het schijnt wel dat men in Brussel nog ongeroomde, laat staan ongedoopte melk verkocht, hetgeen velen zal verbazen. Zelfs slagroom zal voortaan niet meer te krijgen zijn, tenzij voor zieken. Ook taartjes-met-slagroom behooren voortaan tot het verleden, tenzij men dus over eene

[p. 232]

ziekte beschikte, die ze als geneesmiddel onontbeerlijk maakt. En ik vrees ten zeerste dat zulke ziekten niet endemisch worden. Ook als men zelf den room tot boter wil verwerken, mag ze u worden afgeleverd. Hier, vrees ik, staat een deur open voor bedrog; wie, in dezen tijd van botersnood, kent de aanvechting niet, zijn eigen boterboer te gaan worden? Dit echter gaat niet zonder moeilijkheden en bezwaren, die vermeerderd worden met de dreigende straffen op elk misbruik en vergrijp....

Met dat al wordt ons leven weer maar wat vereenvoudigd.

Er zijn menschen die dat onaangenaam vinden....

N.R.C., 21 Augustus 1916.