Verzameld journalistiek werk. Deel 9. Nieuwe Rotterdamsche Courant maart 1916 - september 1919

[p. 160]

Fr. Stroobant †

De nestor der Belgische schilders is overleden: ruim zeven-en-negentig jaar oud, is François Stroobant, te Brussel geboren in 1819, dezer dagen te Elsene gestorven.

Dat Stroobant sedert jaren niet meer tot het strijdende schilderschap behoorde, is goed te begrijpen: men moet een groote kracht in zich hebben, de eeuwige jeugd van het genie, om zijn tijd te volgen en bij te houden in zijne volle evolutie, meer nog om dien tijd te overheerschen, hem de eigen inzichten te imponeeren. Dat de kunst van Stroobant velen verouderd voorkomt, is natuurlijk, waar zij vasthield aan vormen van voorheen, zonder dat die vormen ooit de uitdrukking geweest zijn van een machtige personaliteit, zonder dat zij absoluut zijn eigendom waren, zonder dat wij in het tijdelijke ervan het merk konden vinden der eeuwigheid. Maar het belet niet dat Stroobant een aanzienlijk schilder is geweest, terecht gewaardeerd toen hij in zijne volle kracht was, ook in het buitenland, en tot bij zijn dood geëerbiedigd.

Schilder vooral van stadszichten, zich daarin tot meesters de oud-Nederlandsche zeventiend'eeuwers kiezend; in den keus zijner onderwerpen een zoeker naar het romantisch pittoreske, schilderde bij Brugge en Dordrecht, Brussel en Heidelberg. Hij ging en werkte langs den Rijn evengoed als in Galicië, verbleef te Krakau, en bracht overal een rijken oogst aan werken mee. Nog trekken deze de aandacht in vele Belgische musea: te Brussel vindt men schilderijen van hem in het Moderne Museum, in het

[p. 161]

Koninklijk Paleis, in de Kamer der Volksvertegenwoordigers, in het Kabinet van den burgemeester, in den Kunstkring, waar hij één der stichters, de laatst-levende, van was.

Hij was niet alleen schilder: ook als illustrator was hij eens zeer gezocht: talrijke lithographieën van hem versieren reisverhalen, werken over bouw- en beeldhouwkunst, enz. Hij was ook meewerker aan een aantal geillustreerde tijdschriften.

Eindelijk heeft hij zich ook als paedagoog verdienstelijk gemaakt: reeds in 1865 stichtte hij de school voor teekenen en decoratieve kunsten van Molenbeek, de eerste in dien aard, die tot voorbeeld diende van al de andere, en die hij bestuurde. Als dusdanig heeft hij baanbrekend gewerkt, en met de beste gevolgen.

N.R.C., 24 Juni 1916.