van de Fliegende Holländer; klare bezonkenheid die men bewonderen moest in het Praeludium van Tristan und Isolde; zielvolle strengheid die sprak uit de ontzagwekkende interpretatie van het Parsifal-praeludium.... Ja, Lohse mag nu ook soms wel eens een anarchist, van alle banden los, zijn: dat hij de zeer bewuste, en tevens zeer bevattelijke, scherp-begrijpende, tact- en wilvolle vertolker is, lijdt geen twijfel. - Zijn groot sukses deelde hij met Heinrich Hensel, den bekenden tenor, en Melanie Kurt, uit Berlijn, die hier minder bekend is, en verdiende het meer te zijn. Haar dood van Isolde was, aan dramatisch begrip als aan lyrische weêrgave, rijk en prachtig, en in het groote duo der Walküre stak zij geenszins af bij den beroemden Hensel-Siegmund, die, trouwens, in den dood van Siegfried, al zijne macht liet gelden en bewonderen...
Het tweede concert, dat niet onbesproken mag voorbijgaan, is het zang-recital van Maria Philippi. De Brusselaars hadden van haar, als Bach-zangeres, eene heerlijke herinnering behouden. Haar een heelen avond, met haar zuivere, zoo beschaafde, zoo rijke en zoo gedistingeerde geluid, de meest onderscheiden liederen te hooren zingen - van Bach naar Richard Strauss, van Brahms naar Weckerlin, over Schubert en Schumann, Cesar Franck en Hugo Wolf, Gretchaninow en Rathgeber en Sprontes heen, bij beurte in het Duitsch en in het Fransch - is een nobel genot geweest, waar men een langen tijd dankbaar voor blijft. Welke schakeering in eene weêrgave die, moge zij niet altijd even interessant zijn, steeds blijk geeft van wondere intelligentie en van zeldzame kunde! Men zou haar zelfs een al te groot electisme mogen verwijten, betreuren dat zij als moedwillig stukken van geheel tegenover-
Auteursrechtelijk beschermd