taal (6e reeks), toegelaten volgens beraadslaging der algemeene vergadering van 18 April 1902.” Anderdeels droeg de titel, zoogezegd op 1 Januari 1894 uitgegeven: “De dienst der interesten en aanzuiveringen beloopt gemiddeld 240,000 frank in het jaar, het tegenwoordig uitgegeven deel der vijfde reeks inbegrepen.” Die vijfde reeks werd echter slechts in 1897 uitgegeven.’
De lichtzinnigheid had niet belet, dat sedert meer dan vijftien jaar groote bankhuizen zich ruimschoots hadden laten bedotten. Zelfs de Staatspaarkas zou er ingeloopen zijn, al heet het nu ook, dat zij voldoende waarborgen bezat. Trouwens, Nestor Wilmart had de voorzorg genomen, nooit zelf zijne valsche titels op eigen naam neer te leggen. De gulheid van zijn karakter en zijn welgekend fortuin hadden hem talrijke, overigens zeer eerbiedwaardige, vrienden bezorgd, die zich met het karreweitje hadden belast. Een schitterende jachtpartij, een reisje per auto, en dan vooral het vertrouwen van den fastueuzen grondeigenaar, die niet minder dan drie kasteelen bezat, waren hunne belooning....
Nestor, die heerlijke Nestor, was, gij kunt het wel denken, zoo maar niet de eerste de gereedste. Jong advokaat, had hij in eene erfenis het meerendeel der acties en obligaties van den spoorweg Gent-Terneuzen gevonden. Onmiddellijk verliet hij de balie voor de financiën, werd bestuurder-beheerder der vennootschap, wist de zaken tot eene schitterende hoogte op te voeren. Tevens gaat hij in zijne geboortestreek nieuwe nijverheidstakken in het leven roepen: eene brouwerij, eene flesschenblazerij. Hij bezit de schoonste paarden van het land. Zijne stoeterij werd weldra wereldberoemd. - Hij verkoos echter als ver-
Auteursrechtelijk beschermd