Verzameld journalistiek werk. Deel 3. Nieuwe Rotterdamsche Courant maart 1909 - september 1910

[p. 252]

Muziek te Brussel

Brussel, 27 October.

In afwachting dat de Muntschouwburg nieuws brenge - tot op heden kregen we als belangrijks niets dan een paar Italiaansche opvoeringen van dito opera's, met gasten als Mme Bianchini-Capelli en de heeren Anselmi en Sammarco; maar binnenkort krijgen we enkele noviteiten; en dan komt nog, als hoofdschotel, de Glück-cyclus, waar veel van verwacht wordt; - in afwachting dus dat ik u meevoer naar den ‘Théâtre Royal de la Monnaie’, kan ik u al een en ander vertellen over 't muzikale leven onzer hoofdstad, een leven dat, zoals ge weet, wel belangrijk is. Het is Zondag laatst uit den zomerslaap ontwaakt, en, daar het slecht weer was, hebben de Brusselaars het met open armen aanvaard. Het zijn weer Sylvain Dupuis' ‘Concerts Populaires’, die het vuur hebben geopend, en waarlijk, dat eerste schoteltje smaakt naar meer.

De ‘Concerts Populaires’, zijn de eerste, en vooralsnog de beste symphonieconcerten, die we in Brussel hebben. Natuurlijk doen ze, als de ‘Concerts Ysaye’, de ‘Concerts Durand’, en de pas-gestichte ‘Concerts Van Dam’, wel wat heel druk mee aan virtuosen-tentoonstelling; hetgeen niet alleen de aandacht en de verdiende hulde van het orkest aftrekt, maar ook bij het samenstellen van het programma schade brengt. Dat moesten we Zondag weer ondervinden: het is waarschijnlijk onuitstaanbaar. Maar dit euvel, waar mededinging en mode schuld aan hebben, wordt in de ‘Concerts Populaires’ ruimschoots vergoed door de orkestrale uitvoeringen, want deze zijn steeds uiterst verzorgd.

[p. 253]

Dit eerste concert bracht ons niets nieuws op het programma: De 2e symphonie van Haydn; het tweede pianoconcert van Beethoven; Wagner's Faust-ouverture en tot slot: helaas, de ‘Caprice Espagnol’ van Rimsky Korsakow. Ik zeg ‘helaas’, niet omdat ik geen eerbied of bewondering zou hebben voor Rimsky-Korsakow, maar omdat ik het weêr een gekke mode vind, ieder concert te besluiten met iets opwekkends, als ware het om de toehoorders te troosten, om al het klassieke dat ze te slikken kregen. Ik persoonlijk zou eerder wenschen, op een dieperen indruk uit de concertzaal heen te gaan: 't gehoorde zou zeker langer naleven, inniger bijblijven. Of behoudt men het lichtste als laatste nummer, omdat de toehoorders altijd zoo bliksems haastig worden tegen het einde?... Hoe 't weze, hoe fraai ooit, stond me die ‘Caprice Espagnol’ na Haydn eerder tegen.

Solist was Emil Sauer. Ik heb hem u natuurlijk niet voor te stellen; en hij is dan ook weer prachtig geweest. Een concerto van Beethoven, zooals ik u zei; en als kleiner werk wel wat virtuoosachtig-gekozen stukken, van Mendelssohn, Chopin en Saint-Saëns: het is wel niet steeds onverbeterlijk als stijl geweest, maar wel als techniek en als intelligente voordracht.

In één woord: een mooi-begonnen seizoen.

Wat Ysaye en Durand bieden zullen, weet ik nog niet. Wèl wat Zimmer geeft. Zimmer werkt voor de fijnproevers, voor de liefhebbers die er iets meer van weten dan gewone toehoorders. Met zijn, uitmuntend-geschoold, zoo zuiver en zoo edel kwartet geeft hij telkens twee klassieke stukken, en tusschenin een noviteit. Dit jaar zullen we, naast Haydn, Beethoven, Mendelssohn, Mozart, Brahms, Cherubini,

[p. 254]

Schumann en Grieg, eerste uitvoeringen hooren uit Dvorak, Ernst von Dohnanyi en A. d'Ambrosio.

Maar vooral om zijne Bach - uitvoeringen verdient Zimmer den dank der dilettanten; dit jaar zullen weer drie concerten van in Brussel nooit-gehoorde werken plaats hebben, waaronder de Johannes-Passion, steeds met de eerste artisten, meest Bach-specialiteiten, en waaronder uwe landgenooten de dames Noordewier-Reddingius, De Haan-Manifarges en Marie Crommelin, en den heer Gerard Zalsman. Deze concerten, echte reconstructies naar den tijd van den grooten Cantor, zijn tevens model-uitvoeringen, waar de meeste zorg aan besteed wordt. Ik kom er dan ook op terug.

N.R.C., 28 October 1909.