Verzameld journalistiek werk. Deel 2. Nieuwe Rotterdamsche Courant juli 1907 - januari 1909

[p. 681]

Amsterdamsch a-cappellakoor

Weêr in de Patriazaal, en weêr, meerendeels, om oude, wijdingsvolle muziek te hooren, wijdingsvol uitgevoerd.

Het ware gek van mij, u uw Amsterdamsen a-Cappellakoor voor te willen stellen. Voor de Brusselaars was dit echter iets nieuws, zoowel uitvoerders als uitgevoerde muziek. En 't is ook een heel groot succes geworden.

Wilden wij iets dergelijks hooren, dan moesten wij naar Gent, waar sedert ongeveer tien jaar een zeer geoefend en goed geschoold a-Cappellakoor insgelijks Palestriniaansche muziek en die van vroegere Nederlandsche, Belgische en Fransche meesters uitvoert, waarbij Bach komt. Dit a-Cappellakoor is nu wel wat afgeweken van zijn aanvankelijk programma, en heeft in festivals en prijskampen een gemakkelijk succes gezocht en dan ook behaald, dank zij eene puike rij zangeressen en zangers, onder de leiding van den bekenden Emiel Hullebroeck, hierin gelukkiger dan in eigen composities. Dat de goede weg echter niet geheel verlaten werd, blijkt uit de aanstaande opvoering van Racine's ‘Esther’, met gelijktijdige muziek, ik meen van Moreau; eene zeer belangwekkende poging.

Voor de meeste, helaas weinig-talrijke Brusselaars die daareven het concert bijwoonden - de meerderheid in de vrij-goed bezette zaal bestond uit Hollandsche dames en heeren, - is de uitvoering onder Ant. Averkamp dan ook eene openbaring geweest. En ook eene verrukking. Niet zoozeer misschien om het eclectische van het programma, dat bedoelde een algemeen overzicht der oude en moderne

[p. 682]

meesters van de a-Cappellamuziek te geven, dan om de uitmuntende schare zangeressen en zangers. Wat klonk dit fraai, beschaafd en homogeen! Welke zorg in phraseeren en nuanceeren, in dictie en fijn begrip! Welke eenheid ook. Want, kwam het overwicht der, bijzonder mooi-klinkende sopranen hier en daar uit, waren de tenoren soms wat scherp: hoe wisten de bassen zich te beheerschen. Eene alleszins-uitmuntende vertolking.

En ook - dit als waardering van wat de heer Averkamp wist te bereiken - een stijl en een doorvoelend begrip, die vooral in Pierre de la Rue, in Ingegneri, in Palestrina, in Lotti en in Bortnianski uitkwamen. Het Bachmotet was me een beetje al te streng gehouden binnen de vocale architectoniek. En het ‘Jaune moye’ van Lupus Hellinek, dat overigens met Episcopius' ‘Bierenbroyken’ wel wat buiten de wijding van het overige programma viel, werd me al te sterk gerhythmeerd voorgedragen. Dit natuurlijk als heel subjectieve meening, die niets afdoet van Averkamp's meesterlijke vertolking.

Een groote en welverdiende bijval dus; waar ook mevrouw Max Crommelin in deelde, en zeer terecht. Deze zangeres beschikt niet over een zeer groot, noch zeer homogeen orgaan; zij zingt echter met uitmuntenden smaak en onberispelijke dictie. Heerlijk waren hare klassieke voordrachten van Bach en Haydn, maar vooral van Händel. Verder zong ze Berlioz' ‘Absence’, Strauss' ‘Heimliche Auffordening’ en Weingartner's ‘Liebesfeier’, waarvan vooral het eerste heel mooi vertolkt werd.

't Concert - ingericht door de ‘Hollandsche Vereeniging’ ten voordeele der ‘Nederlandsche Weldadigheidsvereeniging’ - besloot op het Wilhelmus, door heel de zaal

[p. 683]

rechtstaand aangehoord. Daar ging nationale trots van uit, - een rechtmatige trots, ook heden, om eigen kunstwezen, hier vertegenwoordigd door Averkamp en zijn koor. Dit feest, bijgewoond door het puik onzer Hollandsche kolonie, dankt zijn welslagen vooral aan de heer C. André de la Porte, mr. W.A. Rutgers en jhr. E.J. De Stuers. Aanwezig waren uw gezant en uw consul-generaal. Ook onze minister Helleputte, Nerincx, vice-voorzitter onzer tweede kamer, het kamerlid Levie, en andere Belgische personaliteiten woonden het feest bij. De bekende musicoloog Flor. van Duyse was ervoor uit Gent overgekomen.

In 't allersierlijkste Nederlandsch hoorde ik minister Helleputte Z.E. baron van der Staal van Piershil, den Hollandschen gezant, over zijne landgenooten gelukwenschen. Het weze zonder de minste onvriendelijke bijbedoeling gezeid, dat de programma's van dit Nederlandsche feest uitsluitend in 't Fransch waren, en dan nog niet van allereerste hoedanigheid.

N.R.C., 26 Januari 1909.