Verzameld journalistiek werk. Deel 1. Nieuwe Rotterdamsche Courant juli 1906 - juni 1907

[p. 499]

De mijnwet ingetrokken

Brussel, 14 April.

Laatste nieuws: graaf de Smet de Naeyer heeft niet zonder wraakneming willen heengaan. Er komt ons ter oore dat gisteren, in den avond, aan de voorzitters van Kamer en Senaat een Koninklijk besluit, van 11 April gedagteekend - één dag dus vóór de stemming der wet - maar onbetwistbaar na de stemming opgesteld, waarbij het wetsvoorstel op de Kempische mijnen wordt ingetrokken, werd medegedeeld. De ‘Journal de Bruxelles’ weet over dat intrekken aldus te vertellen: ‘Nu de oeconomische belangen gevrijwaard zijn door de toegestane concessies, en een inkwestcommissie ingesteld is, met het doel over bestaande misbruiken in te lichten, heeft het Kabinet het wetsvoorstel dat het had neergelegd, niet willen behouden, temeer daar er aan toegebrachte wijzigingen den geest ervan vervalschen, en het met het oog op het algemeen belang onaannemelijk maken.’

Dit Koninklijk besluit, eigenlijk een ministerieel besluit, legt uit waarom de ministers ‘neen’ hebben gestemd. Het wordt er niet mooier om. Want, daargelaten dat het den geest, die de Kamer beheerscht, geenszins wijzigen zal, en, wel integendeel, bewijst welke verbittering en welken wrok het ministerie tegenover de waarde vrienden der jonge rechterzijde koestert, is zoo'n besluit waarlijk niet waardig van de ernstige mannen die het Kabinet uitmaakten, en waar we van mochten verwachten dat ze, eerbiedig voor 't goede dat hun arbeid had mogen stichten, hun aftreden niet zouden bezoedeld hebben door

[p. 500]

zulk een daad van kinderachtigen wrevel.

Want, wat hebben zij er bij gewonnen? Niet, dat de Kamer, die tot tweemaal haar wil uitdrukkelijk bevestigde, een derde maal haar vorige uitspraken ontzenuwen en verloochenen zou; maar alleen dit: al de tijd dien de bespreking der mijnenwet - een gansch jaar! - heeft ingenomen, is in louter verlies verloopen. De Kamer, die eene overladen agenda heeft, verloor haar tijd aan een wetsvoorstel, dat niet eens meer bestaat.... Is het aan den Koning te willen zeggen: Zie, wat ons scheidde is uit den weg geruimd; ge kunt ons dus herbenoemen, ons of onze vrienden als ministers?

Maar Zijne Majesteit, die alleen zal hebben onderteekend om een laatste plezier aan graaf de Smet te doen zal zich herinneren dat, al vernietigt het besluit der afgetreden ministers het werk dat de Kamer, na maandenlange bespreking, heeft verricht, die Kamer niet te minder uitdrukkelijk, tot twee maal toe, met de onbevangen beslistheid die aan die mijnwet eene beteekenis hecht boven alle politiek, haar wil, den wil van het land, heeft uitgesproken.

Een pennetrek van den heer de Smet de Naeyer, door den Koning al te goedmoedig onderschreven, kan de uitspraak van de Kamer verijdeld hebben: de geest dien deze uitspraak heeft ingegeven kan door geen stroomen inkt worden gesmoord.

N.R.C., 16 April 1907.