Verzameld journalistiek werk. Deel 1. Nieuwe Rotterdamsche Courant juli 1906 - juni 1907

[p. 274]

Kamiel Liefmans †

Brussel, 26 November.

Het vooruitstrevend-liberaal kamerlid K. Liefmans, van Oudenaerde, is gisteren in zijn geboortestad overleden. En deze gebeurtenis zou het nu wel niet waard zijn, wereldkondig te worden - de heer Liefmans was als politiek man slechts een nevenster, een trouw trawant meer dan een leider -, ware 't niet dat met hem een figuur verdwijnt en een naam wordt genoemd, eigenaardig genoeg om op eenige beruchtheid, ook buiten Zuid-Vlaanderen, recht te hebben.

Oudenaerde - anders een klein, goor stadje, beheerscht door de bralle officieren van het garnizoen, geenszins zonder geniepige losbandigheid in de zeden, niet doodsch maar levend van een wroeterig mollenleven - heeft drie merkwaardigheden, drie postulaten tot den roem: zijn stadhuis, zijn bier, en de familie Liefmans.

Zijn stadhuis, ik zal het u niet beschrijven: het staat in de architectuur als een meesterstuk der bloeiende gothiek aangeschreven; bewaard als het beste wat uit dien tijd overblijft; in zijne verhoudingen zóo harmonisch, dat het niet lijdt aan de overlading die veel gebouwen in dezen trant schade doet, en aldus geplaatst, dat het met de markt, waar het staat, als ééne organische eenheid vormt, niet het pronkstuk, maar als het hart ervan: een der schoonste stadhuizen van Oost-Vlaanderen, zoo niet het allerschoonste, en wel waardig dat het, bij de laatste wereldtentoonstelling van Parijs, in reproductie als Belgisch paviljoen zou dienen, zooals het dáar her-

[p. 275]

opgebouwd werd.

Het bier, het dubbel Oudenaerdsch bier, is minder beroemd door de wereld; maar wie het kent, niet om het een enkel maal geproefd te hebben, maar uit een vertrouwden omgang en met een vertrouwde tong, vergelijkt het bij den besten Bourgognewijn. Oudenaerdsch staat voor hem tot gewoon bier, als Musigny tot den gemeensten der tafelwijntjes. Hij meesmuilt om Geuzenlambiek, hij smaalt op Diestersch, hij walgt van Leuvensch, en zelfs de Gentsche tripelle uitzet, zelfs Drijdraad en Puyck-uyt, zelfs de liefelijke Kriekenlambiek laten hem koel, komt voor hem, gelegen in haar mandje, een flesch Oudenaerdsch te staan. Ja, ik ken Gent - de stad waar het Oudenaerdsch het meeste getal belijders telt - menschen, die in eeuwige veete liggen, om ongelijkheid in zienswijze over de hoedanigheid der twee bekendste merken: Oudenaerdsch van Felix of Oudenaerdsch van Liefmans.

Want, is de geslachtsnaam-Liefmans de derde glorie van Oudenaerde, hij dankt het aan het feit, dat hij aan de stad zijne beste brouwers heeft geschonken. De familie Liefmans is, van eeuwen her, een brouwersfamilie. Hare beroemdheid in Vlaanderen berust op haar bier; de vriendschappelijke vereering der bevolkingen ligt aan de excellentie van het nat dat ze brouwen... De overleden heer Liefmans - een dood-braaf man - was geen eigenlijk brouwer; hij was advokaat. Maar de eerste maal dat ik hem ontmoette was het in de brouwerij van zijn moeder, en de eerste herinnering die ik van hem bewaar - ik was toen een kleuter van zes of zeven jaar - was, dat hij mij, om geruster te kunnen praten met mijn vader, tot denwelken hij in handelsbetrekkingen stond, opsloot in een overheete

[p. 276]

broeikast, waar ik me buikpijn at aan heerlijke druiven...

De heer Liefmans, politicus, deed niets dan als dusdanig een familietraditie volgen: bij elk geslacht was iemand uit den familiekring opgestaan, om openbaar de liberale beginselen te verdedigen. Onder het Hollandsch bewind reeds maakte zijn oud-oom deel uit van de Haagsche Staten. Zijn vaders broer was ook lid van het Parlement. Hij zelf betrad 's Lands vergaderzaal, niet zonder moeite, in 1900.

Gelijk ik u zei was zijn rol er niet groot; de heer Liefmans had niets, dat hem als politiek man onderscheidde. Maar hij was de goedheid en de gedienstigheid zelf, en zijn schoonste glorietitel is zijn onwrikbare eerlijkheid, - iets wat reeds zoo heel gewoon niet is.

Bij zijn afsterven verliest de oppositie niets in hare getalssterkte: de heer Liefmans zal vervangen worden door den eersten toegevoegden candidaat: een sociaal-demokraat van Ronse.

N.R.C., 29 November 1906.