Verzameld werk. Deel 8. Het dagelijksch brood II. Dagboeken en brieven over den oorlog 1914-1918

28 Mei.

Ik ken ten minste tien menschen, die met ontgoochelde gezichten loopen. En waarlijk is daar reden toe...

Een dag vier-vijf geleden vertelde ik u dat men zoo goed als overal de schildwachthuisjes met hun inhoud verwijderd had; dat er geen Zeppelin-loodsen meer waren in de omstreken van Brussel; dat men er den aanstaanden uittocht der Duitschers uit besloot, en zelfs met eenige onschuldige vreugde. Er liepen zelfs nog andere geruchten: baron von Bissing voelde zich te Brussel en in het kasteel dat hij te Vilvoorden betrekt, alles behalve veilig: hij had dan ook een slot in pacht genomen in het zeer onzijdige Groot-hertogdom Luxemburg, van waaruit hij ons zou regeeren,... zoolang dat nog duren zou. Want het sprak vanzelf dat het niet heel lang meer zou wezen...

Vandaag is helaas de ontgoocheling gekomen. De Duitschers zijn van gevoelen veranderd: zij willen ons vooralsnog aan ons pijnlijk lot niet overlaten, en... blijven. De wagens, die de schildwachthuisjes hadden

[p. 791]

weggevoerd, hebben ze terug op hunne plaats gebracht. Weer hebben de manschappen ze betrokken, versche manschappen nogal, die het heel wat kunnen uithouden. Ik weet niet of de Zeppelin-loodsen al weer opgetimmerd zijn: het zou mij niet verwonderen dat zij in één nacht weer uit den grond verrezen zijn. Wat generaal-baron von Bissing betreft: men vertelt mij, zonder dat ik de echtheid van het feit controleeren kan, dat hij met den eigenaar van het Vilvoordsche Schloss ‘Trois-Fontaines’ een nieuw en lang huur-contract heeft aangegaan...

Alles is dus bij het oude. Menschen, die niet gaarne in hunne gewoonten gestoord worden, verademen. De meesten echter slaken zuchten. Allen hebben nogmaals blijk gegeven van hunne schitterende verbeelding...

Iemand, die altijd angstvallig-juist ingelicht is, fluistert in mijn oor: ‘Weet gij wat het is? Zij hebben eenvoudig aftocht-manoeuvre uitgevoerd,’ en hij glimlacht triumphantelijk.

Nietwaar, dat onze imaginatie weergaloos is?...