Verzameld werk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 193]

De gulden schaduw

[p. 195]

Een vrome, koper-schoone woon

 

Een vrome, koper-schoone woon,

 

en rozig als een vrouwe-koon

 

in schromig liefde-wachten,

 

is glanzig om me heen het woud

 

van trage vagen roodend goud

 

ten avond, naar den paarsen nachte.

 

 

 

Nog staan de kruine' in winter-doem

 

geslagen, en door 't loom gedoem

 

van lammen mist omwogen;

 

maar, om de stammen stille ontwaakt,

 

ontlook een licht dat teeder blaakt

 

'lijk aarzel-hunkre vrouwen-oogen.

 

 

 

En - gij, wien geen geliefde wacht,

 

maar in wiens ziel een liefde lacht

 

in broos en blozend beiden:

 

uw kruine is zwaar van zorge; maar,

 

van heel uw innigst wezen klaar,

 

zie gulden schaâuwe' uw treên ontglijden...