Nagelaten gedichten

[p. 7]

O Gij, wier vreez'ge zorg...

o Gij, wier vreez'ge zorg ten spiegel van mijne oogen
mijn rouw of mijn betrouwen ziet;
die, waar geen woorden nog om teêr uw wachten wogen,
mij de ongevraagde vruchten biedt;

gij, die de vrede zijt der lang-gereede zoenen
vóor nog éen blik zijn bangen sprak;
o lijdens-vroede troost, o vóor-bereid verzoenen
waar weelde of woede of wee me brak:

deze avond is de steun van al mijn nieuwe hopen;
- en zie, mijn vrouw, door weide aan weî
de waaiër-straal'ge vliet der gulden beken loopen
naar de onbewogen-reine Lei;

zie hoe ten hemel, - die van zwoele Meie-zuchten
mijn slaap met nieuwen ijver kroont -
het breed-gehoornde vee op goud-doorgloorde luchten
zijn voor-hoofd als een lyra toont,

mijn lief; - want dit is 't levens-zeker, strevend rijpen
van alle zaad dat de aarde keent;
mijn lieve;... - al ziet, gij die begríjpt, mijn ónbegrijpen
uw oog, dat weent...