'Altijd maar bijeenblijven'. Brieven aan C.A.J. van Dishoeck, 1903-1929

[p. 185]

156 Laken, 27 november 1915

Laeken, 27 November 1915

Waarde Vriend,

De Heer Nijgh heeft mij door tusschenkomst van den agent der N.R.Ct. de som van vier honderd frank voor U laten uitbetalen.¹ Hij laat mij tevens weten, dat gij over al wat ik U schreef volkomen met mij akkoord gaat. Ik verheug er mij ten zeerste in en ben er U van harte dankbaar om.

Wilt gij dit briefje als voorloopige kwitantie tot nadere afspraak aanzien?

In de Nieuwe Groene zult gij weldra de eerste ‘Omzettingen’ zien.² ‘Elseviers’ bracht - later dan ik hoopte - n^r I der ‘Vijf Zinnen’, en in December zal, denk ik, n^r II staan.³ En binnenkort leest gij ook, hier en daar, nieuwe verzen van mij.⁴

Nogmaals mijn dank, en met hartelijkste groeten,

Steeds Uw

Karel van de Woestijne

P.S. Er bestaat gelegenheid, mij boeken te sturen aan volgend adres: Schröder Pressezentrale Brüssel durch Vermittlung der Kaiserl. Deutschen Gesandschaft im Haag.⁵

Zou ik U mogen verzoeken, mij twee exemplaren van 2^en druk der ‘Verzen’, en éen exempl. van ‘Gulden Schaduw’ te zenden?⁶

1 Het honorarium voor zijn journalistieke bijdragen in de Nieuwe Rotterdamsche Courant, waarvan H. Nijgh directeur was, kon Van de Woestijne ondanks de oorlogsomstandigheden betrekkelijk gemakkelijk uitbetaald krijgen. Via deze weg deed Van Dishoeck hem ook enkele malen geld toekomen.

2 Van de Woestijne bedoelt De Nieuwe Amsterdammer. Daarin werden echter geen ‘Omzettingen’ gepubliceerd.

3 ‘De vijf zinnen I: Boer die sterft’, in Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift 25 (1915) 11 (november), p. 362-376; en ‘De vijf zinnen II: De geboorte van Eva’, in 12 (december), p. 441-452. Op 15 oktober (brief 152) had Van de Woestijne aan Van Dishoeck geschreven dat beide bijdragen in de novemberaflevering zouden verschijnen.

4 Van de Woestijnes eerstvolgende publicatie van gedichten was de reeks ‘Uit Het gelaat des dichters’, in Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift 26 (1916), 2 (februari), p. 125-130.

5 Het adres in het postscriptum is in een andere hand geschreven, vermoedelijk door een Duitse beambte. De dichter Rudolf Alexander Schröder (1878-1962) was in deze periode censor in Brussel voor de Duitse bezettingsmacht. Hij raakte met Van de Woestijne en enkele anderen (Vermeylen, Teirlinck) bevriend, wat het verzenden van brieven en kopij vergemakkelijkte. Schröder vertaalde verhalen en poëzie van Van de Woestijne in het Duits.

6 Door de laatste regels met het verzoek om toezending van de boeken zette Van Dishoeck een kruis met potlood, ten teken dat ze verzonden waren.
Een exemplaar van de herdruk van Verzen zond Van de Woestijne aan het Ministerie van Wetenschappen en Kunsten in de hoop op een bestelling voor de Volksbibliotheken. Het andere exemplaar van Verzen zond hij op 18 januari 1916 ter beoordeling naar de Duitse censor R.A. Schröder. Bij die zending voegde hij het exemplaar van De gulden schaduw ‘als herinnering aan onze kennismaking’, (Deutsches Literaturarchiv, Marbach am Neckar.)