Een bundeltje lyrische gedichten

[p. 39]

Substrata

Zooals bij ieder waar dichter speelde de inspiratie in de dichtkunst van Karel van de Woestijne een meer dan gewone rol. Hij schreef meestal onder den aandrang van plotselinge onbewuste opwellingen, die dan op de meest natuurlijke wijze een verbalen vorm aannamen, waaraan geen letter meer te veranderen viel, zoo juist drukte het gevonden vers den innerlijken toestand uit. Dit wil evenwel in de verste verte geenszins zeggen dat hij niet aan zijn verzen werkte, de sonoriteit en de beteekenis er van telkens niet nauwkeurig afwoog. De eerste verzen van zijn gedichten dragen doorgaans dit zuiver bezield karakter. Nu gebeurde het ook, dat het bij dergelijke beginverzen bleef, deze niet tot een strophe of een gedicht werden uitgewerkt. Een dusdanige verzameling beginverzen, kernverzen zooals ze nog kunnen worden genoemd, biedt ons zijn bundel Substrata, die over verschillende rubrieken werd ingedeeld en ingeleid door het eerste hieronder afgedrukte vers.

[Beeld: hijgend danser tusschen God en mij;]

Beeld: hijgend danser tusschen God en mij;
Warling die zuigt haar-zelf een eigen schroef, - en
Géén stoelken, danser, daar, bij God, bij mij...