Een bundeltje lyrische gedichten

(1936)–Karel van de Woestijne– rechtenstatus



[pagina 33]
God a) God, de Vader Het begrip God blijkt in de lyrische dichtkunst van den modernen mysticus Karel van de Woestijne meer dan één beteekenis te hebben. Een eerste is die van God, de Vader, die den sterveling liefderijk onder zijn hoede neemt, hem op zijn levensweg door middel van de genade de noodige moreele sterkte verschaft, van wien hij rechtstreeks afhangt en tot wien hij dan ook zijn dankgebeden richt. Deze beteekenis treft men vooral aan in de eerste bundels van 's dichters lyriek.
Nu 'k dezen vrede ken... Nu 'k dézen vrede ken, heb ik mijn dag gedeeld binnen de vrijheid van Uw liefde-volle banden, en 'k spreke, nu het avond-uur de vrucht der landen, de vrucht des monds vereêlt; en 'k danke U om 't geduld van mijne weigre hand, Gij die ten wegel stiert des Plichts, en Wiens genade me zwaar de vroede penne maakt, en licht de spade ter celle en op mijn land; heb dank in eeuwigheid om mate en om getal die slaan door 't werkend lijf en de aarzelende tonge; om de aêm, bij zang en arrebeid, der dubble longen; om vreugde, om zorgen, om al; en danke, God, om deze rust, en dat mijn geest als mijne leên Uw vrede in 't avond-uur mag smaken, en slapen mag, om blij gelijk het zaad te ontwaken, dat monkelt als het keest. (De Gulden Schaduw.)

God