De lantaarn

[p. 71]

De nakomelingschap begluurdaant.

Mijn laatste absentie uit de Republiek was er oorzaak van dat ik niet mocht deelnemen aan de laatste verkiezingen. Maar juist toen ik in Den Haag kwam, zag ik iemand uit het verkiezingslokaal van het parlement terugkomen. Voorwaar - sprak ik tot mij zelve - weinig dachten Hun Hoogmogenden^o die dit heiligdom der aristocratie lieten bouwen, dat juist dit gebouw te eniger tijd dienen zou ter grondlegging van een democratische constitutie. De mogelijkheid zelf van dit verschijnsel zou hen hebben doen ijzen.

Toen nauwelijks een half dozijn jaar geleden Mevrouw de Ex-Stadhouderes^o (azijnachtiger gedachtenis) in de Grote Zaal^o van 't Hof bal gaf, droomde zij weinig van de dans die daarin gedanst zou worden in 1797.

Toen onze rooms-katholieke voorvaderen voor de uitoefening van hun marionettenspel die grote tempels stichtten, verbeeldden zij zich weinig, dat (o wisselvalligheid der tijden!) in diezelfde tempels de afschuwelijke ketterijen van het calvinistendom geleraard en geleerd zouden worden.

En hoe zou ons tegenwoordig priesterdom^o opkijken, wanneer men hun in 't oor fluisterde, dat binnen enige tijd hun houten harnas,^o van waaruit deze stand sinds een paar eeuwen het menselijk verstand verpestte, tot verbreiding van waarheid en nuttige leringen dienen zal?

Schrikt niet, Eerwaarde Heren! 't Zal uw tijd nog wel duren. Maar deze profetie behoeft u geen gruwel te zijn. Jeetje! Was de sprong uit 't katholiekendom in 't protestantendom niet groter, dan die vanuit 't laatste in 't gezond verstand? U, die mij heden voor een ketter uitscheldt, werd u zelf niet voor zodanig aangezien, in 1550?^o

[p. 72]