De Lantaarn voor 1801

[p. 11]

De bijl.

De Bijl (wie weet hoe lang geleeden!)
Nog zonder steel, kwam 't bosch intreeden,

En keek onnozel als een Lam,

En groette zelfs den kleinsten stam;

Sprak voorts eerbiedig tot de boomen,
D'Eersten in rang: Ik ben gekoomen,

O Eedle stammen, die uw kruin

Verheft tot boven berg en duin,

Om iets gerings u aftesmeeken!
'k Verzoek voor mij te moogen breeken

Van 't kleene hout, dat u niet deert,

Een steeltje, dat mij slegts mankeert;

[p. 12]

 

En zonder 't welk mij staat te vreezen

 

Dat 'k gantschelijk onnut zal weezen

 

Aan u, geëerde Maatschappij,

 

Waar aan ik al mijn zorgen wei'.’

 

De Boomen straks aan 't overleggen,

 

Wat antwoord aan de Bijl te zeggen.

 

Een enkle Boom slegts hier en daar

 

Begreep maar eenigzints 't gevaar,

 

't Welk hun allen stondt te vreezen,

 

Wierd aan de Bijl een steel geweezen! -

 

Het antwoord was, om kort te gaan,

 

De Bijl 't verzogte toe te staan. -

 

Deez' hadt zo dra geen Steel bekoomen,

 

Of sprak aldus: ‘Gij groote Boomen,

 

Gij trotschen, werpt u voor mij neêr!

 

Erkent in mij uw Vorst en Heer.

[p. 13]

 

En stelt u niet in 't minst daar tegen;

 

De magt die 'k wettig heb verkreegen

 

Eischt eerbied, duldt geen trotsch bestaan,

 

Elk uwer is mijn onderdaan. -

 

Die taal deedt al de Boomen schrikken;

 

Maar niemand durfde een woord te kikken:

 

Want die zich 't spreeken onderwondt,

 

Wierdt neêrgehakt, hoe vast hij stondt.

 

Die dit bezeft, zal zeker beeven,

 

Om aan de Bijl een Steel te geeven.

NB. 't Is met de spijzen voor den geest, als met die voor 't dierlijk ligchaam, in welke 'er zijn, die men bestendig nuttigt met graagte. als brood en aardappelen, die altoos welkom zijn. Even zo zijn voor den geest zommige werken. Wie neemt een Telemaque, een Belisaire, een Pope, een

[p. 14]

Cervantes in de hand, zonder 'er een oogenblik in te kijken; ofschoon men die werken ook aan stukken geleezen hadt, als de kinde ren hunne AB-boeken? Ik durve bovenstaande Fabel in denzelven rang schikken. Zij is vol van wijsheid, en overvloeijende in stof tot nadenken. Ik verstoute mij haar, schoon niet nieuw, hier te plaatsen; met des te meer vertrouwen, om dat het schijnt, als of zij voor zeer veelen nog geheel nieuw geweest is.