De Lantaarn voor 1796

[p. 158]

Fragmenten des Ussieten Burgers Job.

De mensche van eene vrouwe gebooren is kort van dagen, en zat van onruste - hij komt voor als eene bloeme en wordt afgesneeden; ook vlucht hij als eene schaduwe, en bestaat niet. - De dag verga waarin ik gebooren ben. - Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder aan? en heb ik den geest gegeeven, als ik uit den buik kwam? - en ik zoude niet zijn met de koningen en raadsheeren der aarde - van den morgen tot den avond worden ze vermorselt, zonder dat men 'er acht op slaat, vergaan ze in der eeuwigheid. - Och of mijn verdriet recht gewoogen wierde! heeft niet de mensch eenen strijt op der aarde? en zijn zijne dagen niet, als de dagen des daghloners. - Alzo zijn mij maanden der ijdelheid ter erve geworden, en de nachten der moeite zijn mij voorbereid. - Mijne dagen zijn ligter geweest

[p. t.o. 158]

De Nakomelingschap by 't leezen der Historie van den Tegenswoordigen tyd.

[p. 159]

dan een weevers-spoele, en zijn vergaan zonder verwachtinge.

Een wolke vergaat en vaart heenen, alzo die in 't graf daalt, zal niet weder opkomen. Hij zal niet meer wederkeeren, en zijn plaats zal hem niet meer kennen. -

Wat is de mensch, dat gij hem groot acht, en dat gij uw herte op hem zet? - Mijne ziele is verdrietig over mijn leeven, ik zal mijne klage op mij laaten; ik zal spreeken in de bitterheid mijner ziele. - Och dat ik den geest gegeeven hadde, en geen oog mij gezien hadde! - gewisselijk gij zijt leugen-stoffeerders: gij alle zijt nietige mediçijnmeesters. Och of gij alle stille zweeget! dat zoude ulieden voor wijsheid weezen - Uwe gedachtenisse zij gelijk assche; uwe hoogten als hoogten van leem.