Henriëtte de Grandpré

Vier en twintigste brief.
Theadon aan Virtus.

Hartelijk, hartelijk geluk met uwe zegenpraal, mijn lieve Vriend! nimmer smaakte ik reiner genoegen, dan toen ik uw' brief las, ik deel met mijne geheele ziel in uw genoegen; en wensch vuurig dat deeze stap uwen welvaart volkoomen moog maaken, beveel mij aan de vriendschap uwer Lotje, zij is reeds mijne Vriendin, door haare openhartigheid jegens U, en, in waarheid, mijn waarde! zulk eene Vrouw moet U gelukkig maaken. Die Mevrouw Dalmont moet eene waare Engelin zijn geweest; haare grievende dood heeft mij onuitspreekelijk aangedaan, en toen ik haare laatste letteren in uw' brief las, heb ik mij niet kunnen wederhouden, om de nagedachtenis dezer menschenvriendin te zegenen; ik heb het genoegen gehad een paar maal haar gezelschap, over eenige jaaren, bij te woonen; zij was mij, derhalven, niet geheel onbekend.

Ik wensch, insgelijks, dat onze vriend Beauvoi-

[p. 253]

sin, (groet hem en zijne beminde voor mij) gelukkig door zijn huwelijk mag worden; trouwens, dit kan niet anders uitvallen; want Beauvoisin is een allerwaardigst Man, en Juffrouw Grandpré heeft eene Mevrouw Dalmont tot voorbeeld gehadt, en is dus aan de hand der deugd opgegroeid.

Ik heb hier oneindig veel druktens, daaröm kan ik U niet veel schrijven; dan, daar zij allen ten einde loopen, hoop ik, in weinig dagen, van hier te vertrekken, en, dan zal ik, in mijne te rug reize, U allen een bezoek koomen geeven, en mij nader aan de vriendschap van uwe beider geliefde vriendinnen koomen beveelen. Leef, intusschen, gelukkig. mijn lieve Vriend! ik beloof mijn hart een edel genoegen, als ik in uwen gelukkigen vriendenkring eenige uuren mag doorbrengen. Verzeker den Heer Dalmont van mijne bijzondere hoogächting, breng toch alles aan, om dien waardigen Grijsäart door uwer aller liefde en oplettenheid zijn geleden verlies te vergoeden, of ten minste draagelijk te maaken. Vertrouw, dat ik waarlijk ben

Uwe oprechte Vriend

Theadon.