Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij't Kan gesonghen werden op de stemme, Lieve Dochters vol van Ieuchden, &c. Ofte, Yets moet ick u Laura vraghen, Volghens de Musijck hier voor, fol. 271.1. EEn ghenaemt Luchin Vivalde,
(Die in groote weelde malde)
Een jongh machtigh Edelman,
Was in vuyle liefd' ontsteecken
Op een Maeght, die hy quam smeecken,
Doch haer niet verwinnen kan.
2. Noch met bidden, noch met vleyen,
Kond' den Linckert niet verleyen
't Eerbaer Maeghdelijck gemoedt.
Noch met gaven, noch gheschencken,
Kond' hy 't sedigh hert niet krencken,
't Is verlooren wat hy doet.
| |
[pagina 339]
| |
3. Sy staegh desen Minnaer schouwde.
Aen een slechten Schipper trouwde.
Hy maeckt kennis met haer Man:
Die was hy beleeft en gunstigh,
Siet of hy door list seer kunstigh
't Eerbaer hert beweghen kan.
4. Dit bedroch wil oock niet vallen,
All' sijn vlijt baet niet met allen,
't Eerbaer hert blijft onberoert.
Och ! wat is haer over-komen,
Och ! haer Man die werdt ghenomen,
Van Zee-roovers wech-ghevoert.
5. Och ! sy houdt vier kleyne Kind'ren,
't Weynigh goedt dat gaet soo mind'ren:
Och ! sy komt in hongers-noodt:
Och ! het Vrouwtjen kan 't niet klaren,
d'Armoed' komt haer seer beswaren,
Och ! sy heeft noch geldt, noch broodt.
6. Och ! hoe knellen harde slaghen,
Hongher in de Kinders maghen.
Druck in 't moederlijck gemoedt.
Och ! het Vrouwtjen gaet niet keeren,
Tot haer troost aen d'Heer der Heeren,
Ga naar margenoot+ie de jonghe Ravens voedt.
7. Liefde tot de Reynigheden
Werdt door Kinder-liefd' bestreden:
Honghers-noodt verwon het al.
Sy gaet na haer Minnaer henen.
Ende seyt (niet sonder weenen)
Dat sy hem believen sal.
8. Och ! wat kan der al gheschieden,
't Kuysche Vrouwtjen gaet aenbieden
't Eerbaer lijf, Vivalda aen:
Niet door wellust aen-ghedreven,
Maer om Kinders Broodt te gheven,
Die van hongher schier vergaen.
| |
[pagina 340]
| |
9. OCh ! wat konnen hier de Vrome"
Swarigheden over-komen,
Och ! hoe swack is onsen staet:
Maer den stercken handt des Heeren
Kan het quaedt ten besten keeren,
Godt den sijnen noyt verlaet.
10. Siet des Heeren Wonderwercken;
Siet ! de swackste wordt een stercken,
En staet vast ghelijck een Rots.
Die ghelijck een Rots eerst stonde,
Och ! die daelt vast na de gronde.
Swacke Mensch, ey ! weest niet trots.
11. Godt die moet u val beschutten,
Godt die moet u onderstutten,
Anders valt ghy heel ter neer.
Gaet tot Godt stae'gh met Gebeden,
Hoopt op hem in teghenheden.
Ga naar margenoot+Hy sal 't redden tot sijn eer.
12. DOor het wijs beleyt des Heeren,
Komt Vivaldas hert om-keeren,
Godt gheeft hem een kuysch gemoedt:
Dus hy met vernieuwde sinnen
Gaet hy 't Vrouwtjen soo beminnen
Als een Man sijn Suster doet.
13. Ick sal (seyt hy) mijn Vriendinne,
Nu my selven overwinnen,
U seer waerde eer voor-staen:
Die ick op verscheyden tochten,
Tot mijn schande, heb bevochten,
Maer 't sal nu recht anders gaen.
14. Stelt u hertjen nu gheruster,
Ick sal u, ghelijck mijn Suster,
In u noodt verlaten niet.
Gaet sijn Huysvrouw' voort verklaren,
Wat dit Vrouwtjen komt beswaren:
Wat voor desen is geschiedt.
| |
[pagina 341]
| |
15. Wil dat sy nu in dit lijden,
Haer de hulpsaem' handt sal bieden.
't Welck sy graegh uyt liefde doet:
Hier komt ons Vivalda toonen,
Hoe dat in sijn hert komt woonen
't Christen hert, een E'el gemoedt.
16. Dus soo komen wy nu leeren,
Hoe de Menschen vaeck verkeeren
Goedt tot quaedt, en 't quaedt in 't goedt.
Och ! ons kracht is niet met allen:
Ghy die staet, bid' Godt voor vallen,
Dat sijn handt ons stae'gh behoedt.
Met de selve hooghte van begheerte die ghy gehadt hebt om te sondigen: met de selve diepte van verslagentheyt moet ghy u bekeeren. Ghy die heden gesondight hebt, en stelt uwe boetveerdigheyt niet uyt tot morghen: want hy die vergevinghe belooft heeft aen uwe bekeeringe, en heeft u het leven niet belooft tot dat ghy u bekeert. J. de la Montagne. |