Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij
[pagina 333]
| |
't Kan gesonghen werden op de wijse van Helena. Volghens de Musijck hier voor, fol. 164.
EEn moedich Philosooph scherpsinnich wel geleert,
Seer Reden-rijck van tael, ten vollen uyt studeert,
Eens tot Nicea quam in een der Christen Scholen,
Vermits dat Constantijn Gods Leeraers had bevolen
2.
Te komen daer by een: daer quam hy mede by,
En was Gods reyne Leer een heftighe Party,
Hy was in Logica, insonderheyt ervaren;
Soo zyn hier in oock me'e seer veele Gods Dienaren.
3.
Daer is 't Afgodisch Volck, en Christi reyne Schaer,
Een rechte teghen-aerdt met hoopen by malka'er,
Daer gingh men na de Konst seer aerdigh disputeeren,
Den kloecken Philosooph die moest hem dapper weeren.
4.
Wanneer een Dienaer Gods hem in sijn reden vingh,
Hy met een slimmer treck hem konstigh we'er ontgingh,
En hield' sijn reden standt, en kond' met aerdich spreken
Des Herders argument (soo 't scheen) seer listich breken,
5.
Dus hy trots op sijn Konst sich selver hoogh verheft,
Om dat hy (soo hy meent) de rechte gronden treft.
Een oudt eenvuldigh Man met yver heel ontsteecken,
Die heeft consent begeert om eens met hem te spreecken:
| |
[pagina 334]
| |
6.
De Leeraers zyn ontroert, en maecken swarigheyt,
En vreesen dat hy heel van 't stuck sal zijn gheleyt
Door desen loosen Gast, die hem dan soud' begecken,
En soo, tot na-deel van de reyne Leere strecken,
7.
De goede Oude Man die houdt al heftigh aen,
En heeft een goede moedt; sy laten hem begaen;
Hy spreeckt, hoort Philosooph, ick sal de waerheyt seggen
In Jesu Christi naem, siet of ghy 't kondt we'er-leggen.
8.
Daer is maer eenen Godt; dit mach niet zyn versaeckt,
Die Hemel, Aerd', en Zee, heeft door sijn Woort gemaect,
En d'eerste Mensch van slijck; hy blies daer in het leven,
En heeft hem boven dien sijn Geest daer toe gegheven.
9.
In 't kort, al watter is, dat schiep hy door sijn Woort,
Al wat onsichtbaer is, en 't sichtbaer bracht hy voort,
En heylight met sijn Geest, bevestight all' sijn wercken,
Maer siet, voor alle dingh, so moet men wel aenmercken;
10.
Dat Woort, en Wijsheyt beyd' een Sone wiert genaemt,
Gebooren uyt een Maeght, een middel heeft beraemt
Om den verdoolden Mensch genadigh te bevrijden,
Uyt sijn seer groote noodt, door sijn seer bitter lijden.
11.
Hy heeft door sijnen Doot, ons Doot-schuld' heel voldaen.
En is we'er van den Doodt seer heerlijck op-gestaen;
Hy geeft ons nu hier door het saligh blijde leven.
Als Rechter sal hy me'e hier na het Oordeel gheven,
12.
En loonen al het Goedt, en straffen al het Quaedt,
Ghelooft dit, Philosooph, 't is waer, doet na mijn raedt.
Den Philosooph verstomt voor dit eenvuldigh seggen,
Den Man staet als verset hy kan dit niet we'er-leggen:
| |
[pagina 335]
| |
13.
Verwondert en verbaest is hy hier door ghemaeckt,
De Reden door Godts kracht hem aen sijn Ziele raeckt,
Hy stemt dit alles toe, ghelooft de slechte Reden:
Den Ouden is hier me'e ten vollen, niet te vreden,
14.
En sprack, mijn goede Vriendt; terwijl ghy dit gelooft,
Ontfanght het Teycken me'e, op u geloovigh hooft,
Dit sal in 't waer Gheloof, u meerder noch verstercken.
Staet op, 't moet zyn gedaen, hier in de Christen Kercken.
15.
ALdus den wijsen Man volkomen om-gekeert,
Sprack tot 't om-staende Volck; Ghy Mannen hooch gheleert
So langh ick woord', om woord', wist na de konst te geven,
En 't wel-gespist vernuft wist met de tongh te leven,
16.
Wat kan de wijse mondt my konstigh werdt gheseyt,
Dat heb ick we'er door Konst seer aerdigh weder-leyt,
En hield' mijn seggen stant: Maer nu uyt slechte woorden
Ontstondt soo grooten saeck; die my mijn Ziel bekoorden
17.
Te buygen mijn vernuft; vermidts die groote kracht,
Mijn stijve sinnen boogh, 't Geloove in my wracht.
Doen was ick uyt-gepraet, al door den Geest des Heeren,
Wel Vrienden, 't is nu tijt dat ghy dit me'e meugt leeren,
18.
Heeft u dien goeden Man nu me'e niet overtuyght ?
Voelt ghy dat ick ghevoel ? u harde herten buyght.
In Christum ooc gelooft, die door sijn mont quam spreken,
En volgt den ouden Man, ontfangt mee 't heylich Teken,
19.
Want Christus door sijn macht de harde harten buyght:
Nu ben ick recht gerust; hy heeft my overtuyght,
Ick wil na sijne Leer en reyne Wetten leven,
En met eerbiedigheyt my in sijn dienst begheven,
| |
[pagina 336]
| |
20.
En dragen sijnen Jock; want dat is Heerschappy,
Ick was der sonden Slaef, maer nu, soo ben ick vry,
De Alderhooghste Vorst die heeft my soo verheven,
En sal my, als sijn Kindt, sijn Rijck, en Erfdeel gheven.
Dus heeft den Philosooph, na dat hy was bekeert,
Sijn Naesten oock gesticht, en Christi Rijck vermeert.
1. Corinth. 2. verss. 4. en 5. Ende mijn reden, ende mijne predickinghe, en was niet in de beweegelijcke woorden der menschelijcke wijsheyt, maer in de betooninghe des Geest, en der kracht, op dat u Geloove niet en soude zyn in de wijsheydt der Menschen, maer in de kracht Godts. |
|