Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
AuteursrechtvrijStem: Visschery is waerdt gepresen. Ofte, Lieve Dochters vol van Jeuchden, &c. Volghens de Musijck hier voor, fol. 312.
AScletario te Romen
Heeft met goe vrymoedigheyt
Hier, en daer, somtijts geseyt
Dat den Vorst haest soud' omkomen,
| |
[pagina 330]
| |
Die nu Romen strengh regeert,
En een Keysers naem onteert.
2. Men gingh dit al voort verbreyden,
't Quam al me'e in 's Keysers Hof,
Den Tyran oock hoort'er of,
Wat den Borst al van hem seyde:
Doen ontbiedt hy desen Man,
En hy sprack hem selver an.
3. Segh my Vriendt (al sonder schromen)
Is 't waer, dat ick heb ghehoort ?
Sal ick wreed'lijck zyn vermoort ?
Och ! mijn Heer, ghy sult om-komen,
(Sprack de Man) en dat wel haest.
Dit heel den Tyran verbaest.
4. Als hy nu wat had' gesweghen;
Sprack hy den Waerseggher aen,
Vriendt, ey ! laet my nu verstaen,
Hoe is 't dan met u geleghen ?
Hoe sal zijn u eyghen endt ?
Maeckt my nu dit oock bekent.
5. Dat kan ick, mijn Heer, verkonden,
(Sprack de Man) geheel betreurt,
Och ! mijn lijf sal zyn verscheurt,
Op-gheeten van de Honden:
Ach ! mijn eynd' is nu na-by,
Ick en kan niet raecken vry.
6. ICk sal nu tot uwer schanden
(Sprack den Tyran) toonen klaer,
Dat ghy zijt een Leughenaer,
Ghy sult nu door 't vyer verbranden,
Heel tot asch, in korten stondt,
Niet tot aes van eenigh Hondt.
7. Och ! het vonnis is gestreecken,
Ascletaer die moet'er aen,
Hy moest buyten Romen gaen,
Daer gingh men een vyer aen-steecken
| |
[pagina 331]
| |
In het Hout, aldaer bereyt,
Uyt last van sijn Majesteyt.
8. Aen een Pael werdt hy gebonden,
Al te vooren toe-bereydt:
Daer men 't vyer rondtsomme leydt.
Reghen heeft den Heer ghesonden.
Doen den Man was half ghebra'en,
Is een yeder wech-gegaen.
9. Door den over-grooten Regen
Kreegh een yeder grooten haest,
Yeder liep al heel verbaest:
Sochten soo de kortste weghen,
Quamen alle meest deur nat
Binnen Romen in de Stadt.
* * *
10. DOen de Keyser was gheseten
Vrolijck aen sijn Avondtmael,
Deed' een Knecht een kort verhael,
Sprack, mijn Heer, ick doe u weten
Wat den Quidam is gheschiedt,
Die ghy heden branden liedt.
11. Als hy heer'lijck stond' te branden,
(Door de last van u, mijn Heer)
Viel den groote Reghen ne'er,
Maeckte al het vyer te schande,
Liet alsoo den snooden Guyt,
Voor de Honden, tot een buyt.
12. Die voor haer was gaer ghebraden,
O ! sy vielen vinnigh aen,
Maer het was wel haest ghedaen:
Hy mocht all' haer niet verzaden,
Want ick sagh vast yeder een
Lustigh knaghen aen een been.
13. Als den Keyser dit gingh hooren,
Dat tot spijt van sijn beleyt,
Even gingh, als had' gheseyt
| |
[pagina 332]
| |
Desen Man wel klaer te vooren,
Doen wierdt hy met vrees' bevaen,
Dacht, het soud' hem oock soo gaen.
14. Voor een yeder moest hy schromen,
Selver voor een Kamerlingh,
Die gestadigh om hem gingh:
Hy liet niemandt tot hem komen,
Och ! sijn hert was seer beswaert
En voor yeder een vervaert.
‘15. 't Gheen den Heere heeft besloten
‘Dat voert hy rechtvaerdigh uyt,
Selven me'e aen desen Guyt,
Die seer dickmael had' vergoten
(Als een wreeden Leeuw verwoedt)
Veel onnoosel Christen-bloedt.
16. Daer hy meest hem op betroude,
Wierdt [door 't] Roomsche Volck bekoort
Dat hy sijnen Heer vermoort,
Die dit listigh met hem broude,
Maeckte alsoo Romen vry
Van sijn wreede Tyranny.
17. Hier uyt konnen wy nu leeren
Hoe Godt door sijn wijs beleydt,
Quaden, quaden loon bereydt,
Want sijn Wil kan niemandt keeren,
‘'t Quaedt daer voor een Booswicht schroomt
‘In 't ghemeen hem over-koomt.
Begeert ghy waerlijck kloeck te zyn, vreest and're over-last te doen. De mensche die niet en vreest quaet te doen, sorgt altijt dat hy 't sal moeten lijden. Die nimmermeer en vreest, heeft een vertsaeght en ondeugent herte. De mensche is waerlijc kloec-moedigh, die niet en durft als dat hy kan rechtveerdighen, ende niet en vreest als 't gene hy behoort te vreesen. J. de la Montagne. |
|