Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
AuteursrechtvrijStem: Edel Artisten koen. Ofte, Den tijdt my nu gebiedt, &c.1.
EEn Boer van goedt beleyt Die gingh hem eens verkloecken,
Om aen sijn Majesteyt Ootmoedigh te versoecken
Een Ampt, 't welck was te vryen, Ter plaetse daer hy woont,
Hy gaet ten Hoof hem vlyen, Hem voor den Koning toont.
2.
Dien heeft hy kort en klaer, Sijn saeck wel voor-gedragen,
Den Koningh heeft hem daer, Terstont plat af-geslagen,
En heeft met korte reden Den Boer sijn hoop ontseyt,
De Boer sprac met goe reden, Ick danck sijn Majesteyt.
| |
[pagina 328]
| |
3.
Hy gingh terstondt van daer, En sonder meer te seggen,
Den Koningh gingh stracx naer Dit dancken overleggen:
Hy meend' dat den Versoecker Sijn re'en niet had verstaen
En dacht, dit schijnt een Kloecker, Riep hem, en sprack hem aen.
4.
Hebt ghy my wel verstaen ? Gingh hy den Huysman vragen,
Ja, sprack hy, waerde Heer, Ghy hebt my af-geslagen;
Waerom gaet ghy my dancken ? (Den wijsen Koning seyt)
Wel, wat zyn dit voor rancken ? Geef my hier van bescheyt.
5.
Met recht (sprack hy, mijn Heer) Mach ick my danckbaer toonen.
Ick heb gehoort wel eer, Hoe datter veel persoonen
Zyn dicmael opgehouwen, Door schijn van Heerens gunst.
Daer sy op gingen bouwen, Maer och ! 't was al om sunst.
6.
‘Ick weet dat yeder Heer, Die sy aen ginghen spreken,
‘Haer met beleefde re'en Toond' volle gunstigh teken,
‘Daer gaen sy vrolijck henen En meenen sy zyn klaer;
‘Maer, laci ! blaeuwe scheenen, Die kregen zy daer naer.
7.
‘Dat zyn de vruchten dan Van al haer langhe hopen,
‘En quelling, schaed', en spot, Is winst van 't lange lopen:
‘De gunst die sy bequamen (Soo 't scheen) van yeder een,
‘Stracx als sy quamen t'samen, Haest als een roock verdween.
* 8. *
DUS gaet het (waerde Heer) Gelijck ick weet met velen.
‘Men geefse goet bescheyt, Een Appeltjen te speelen.
‘'t Zijn Politijcque streken, De gunst leyt in de mondt.
‘Och ! veel geveynsde streken Die schuylen in de grondt.
9.
De vreese die ick kreegh Van dees' ghemeene plagen,
Die deed' versoeckens lust In 't eerst in my vertragen:
| |
[pagina 329]
| |
Ick heb we'er moedt ghenomen Door u vermaerde lof.
Op hoop, in kort te komen, Te weten An, of Of.
10.
Om hier te komen toe, Gingh ick u selven vraghen,
Ghy toond' u ongeveynst, Hebt my heel af-geslaghen,
En my niet op-gehouwen Tot mijn schaed', of oneer,
Dit gingh ick u vertrouwen; En danck, met recht, mijn Heer.
11.
Ic mach we'er by mijn huys Den tijt met winst uyt-koopen,
Behoef het prachtigh Hof Hierom niet na te loopen,
Om als een Hondt te jancken Die na een proy vast beydt,
Dat mach ick Heer bedancken U kort en klaer bescheyt.
12.
Den Koningh nam terstondt In desen Man behaghen.
En gingh hem doen al meer, Een weynigh ondervragen,
Hy antwoordt heel vrymoedigh, Eenvuldigh en beleeft.
Den Ed'len Koningh goedigh, Hem stracx d'Offici geeft.
|
|