Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij
[pagina 325]
| |
Stemmen: Psalm 93. Godt regeert, zynde met eeren &c. Ofte, Al wat men hier in dese Werelt siet.1. ALs Ludovijc het Fransche Rijck regeert,
En door sijn deucht en wijs beleyt ge-eert,
Doen heeft den Vorst mildadich wel befaemt,
Op eenen tijdt veel Gierigaerts beschaemt.
2. 't Was op een tijdt sijn Officiers bekent,
Dat Een den Vorst thien duysent Kroonen sendt,
Tot een gheschenck; dit gaf een yeder moedt,
Dat hy we'erom wech schencken soud' dit goedt.
3. Den milden Vorst sijn Officiers ontbiedt,
De groote som op sijnen Tafel giet,
Voor aller oogh: en soo 't gierigh ghemoet,
Van al dien hoop te me'er op-swellen doet.
4. Dit siet den Vorst, dus hy blymoedigh spreeckt,
Ghy Heeren weet, dat my geen Geldt ontbreeckt:
Dees' somme Geldts is my uyt gunst ver-eert,
't Sal we'er uyt gunst aen u zyn uyt-ghekeert.
5. 't Is, Vrienden, soo, dat ick seer wel niet weet
Aen wien dit best behoort te zijn besteedt;
Nu wild' ick wel oock selfs van u verstaen,
Wien van u al my meest heeft dienst ghedaen.
6. Een stond' voor aen, sagh gierigh op die Schat,
Die hy, soo 't scheen, met ooghen schier op at,
Den Koningh sprack; Vrient, wat seght ghy ons goedt ?
| |
[pagina 326]
| |
Ick heb, sprack hy, u Valcken langh gevoedt.
7. Ick heb aen haer noch moeyt' noch kost ghespaert,
Met groote sorgh haer trouwelijck bewaert.
In 't kort, elck een brenght sijn verdiensten voort,
Elck meent dat hem vereeringh toe-behoort.
8. Een yeder meent, dat hy de beste zy,
Brenght tot sijn doen oock groote leughens by,
De Koninck hoort, wat of een yeder seght,
En gaf (soo 't scheen) elck een sijn reden recht.
9. Een yeder was met yd'le hoop belaen,
Elck meend' hy soud' den grootsten hoop ontfaen:
Den Koninck sagh doen na sijn Cancelier,
Hy riep hem voor, en sprack, wat seght ghy hier ?
10. Hebt ghy my me'e gheen groote dienst ghedaen ?
Begeert ghy niet van mijn schat te ontfaen ?
Den Cansc'lier seyd', mijn Heer heeft my verlient
Veel meerder goedt als ick wel heb verdient;
11. Soo dat ick ben bekommert nacht en dach,
Waer me'e ick recht u gunst vergelden mach:
Soo dat ick nu van u (Eerwaerde Heer)
Het minste deel niet van de Schat begheer:
12. Den Koningh sprack, zijt ghy alleen die Man,
Sonder ghebreck, die schatten weyg'ren kan ?
Hy spreeckt, dat heeft u mildigheyt ghedaen
Dat my genoeght, en gheen meer hoeft t'ontfaen.
13. Den Koningh heeft sijn antwoordt wel verstaen,
En sprack seer mild' de Hoofse Gieren aen,
Waer vindt men oyt een Koningh mijns ghelijck ?
Die nu soo heeft een Cancelier als ick.
14. Die soo rijck is, en geen Schat me'er begheert,
Mijn Geldt ontseyt, mijn giften van hem weert.
De and're doen ghedachten voor ghewis,
Dat nu de Schat voor haer ten besten is.
15. Als nu den Vorst had' langh genoegh gespeelt,
En haer geterght; den Cancelier beveelt
Dat hy de Schat soud' nemen in 't geheel,
| |
[pagina 327]
| |
En brenghen t'huys, dit nieu-geschoncken deel.
16. Den ander hoop die werden heel ontstelt,
En kreghen spot, en schimp, in plaets van geldt.
‘Die noyt genoeght, gestadigh feyt gheeft my,
‘Is onbeleeft, en quaedt te wesen by.
17. Den Koningh sprack de and're Quanten aen,
Ghy Vrienden, siet mijn Gift is al ghegaen,
Dus neemt ghedult, en weest nu niet versteurt,
Siet wat ghy krijght, wanneer 't eens weder beurt.
18. Doen moest dien hoop bedroeft na huys toe gaen,
Heel licht met geldt, maer swaer met spijt gela'en,
Dus werdt met recht een Edel hert ghekroont.
En Gierigaerts (na waerd') met schimp gheloont.
|
|