Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
AuteursrechtvrijStemme: Edel Karsou, Maeghdeken suyverlijcke.‘EEn vrome Ziel sal wijs'lijck over-wegen,
‘Het goedt hy oyt ontfingh,
‘Hoe veel, van wien hy 't gunstigh heeft gekregen
‘En waerd' van yeder dingh,
‘Den tijdt wanneer; Op wat plaets, op wat wijse,
‘Op dat hys' in het herte druckt,
Om nimmer te verliese.
‘2. Rechtvaerdigheyt is yeder 't sijn te geven,
Den Weldaedt Danck verdient.
Om dit te doen, moet men wel zyn bedreven,
Te loonen soo een Vrient:
Die 't niet erkent, moet wel een Plompaert wesen,
Maer die de Weldaedt heel vergeet,
Werdt noch al meer mispresen.
3. Een booser daedt is 't die'se gaet bedecken,
Noch quader dies' ontkent,
Maer 'tmach veel meer als Duyvels quaet verstrecken
Die sijn Weldader schent,
In Eer, en Faem, staet na sijn goedt of leven,
| |
[pagina 306]
| |
Wat peen, of straf, of vuylen naem
Sal men dit Monster gheven ?
4. Ondanckbaer Mensch, niet waerd' een mensch te heeten,
Die 't quaedt voor 't goede loont,
Een wreeden Beest, een Leeuw sal beter weten,
Die hem beleefder toont:
Een reyne Ziel moet anders over-weghen
Het goedt dat hy van Godt den Heer
Heeft onverdient verkreghen.
* * *
5. LOf zy den Heer, die aen ons, sijn Vyanden,
Sijn lieve Sone gheeft,
Die uyt den strick des Duyvels stercke banden,
Ons heel ontbonden heeft:
Ja gaf om ons sijn eyghen dierbaer leven,
't Welck hy voor ons tot een Randtsoen
Vrywilligh heeft gegheven.
6. Hy maeckt ons vry, van alle ons Vyanden,
Van Duyvel, Sond', en Doodt
En staet ons by, wanneer sy ons aen-randen,
Verlost ons uyt de noodt.
Hoe over-groot zyn, Heere, u Weldaden:
Gheeft kracht, dat ick mijn Danckbaer hert
Ten vollen mach verzaden.
7. Wy hebben niet: al dat wy konnen gheven,
Komt van u milden handt,
't Goedt dat wy doen, met een Godtsaligh leven,
't Wordt al in ons' gheplant:
Ja al 't verstandt, om uwen naem te loven,
En toonen ware Danckbaerheyt,
't Komt alles van hier boven.
8. Lof, goede Godt, Lof, lof, voor u Weldaden,
Die ghy dus mild' uyt-stort,
Och ! och ! mijn Ziel, is nu heel over-laden,
Die my, tot singhen port,
Ick koom te kort, mijn tongh kan 't niet uyt-spreken,
| |
[pagina 307]
| |
't Is in mijn hert te nau bepaelt,
't Wil met ghewelt uyt-breken.
9. Sendt desen vreucht altijdt in mijn gedachten,
Op dat sy daer steeds woont,
Op dat ick my van sonden leere wachten,
Die hem wel schoon vertoont,
Maer bitter loont, om mijn Ziel te bedroeven,
Laet my, o ! Heer, dit snood' fenijn,
Tot gheender tijdt meer proeven.
|
|