Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij
[pagina 265]
| |
Stemme: Edel Artisten koen, &c.1.
TE Romen woond' een Man Seer vol van slimme grepen,
Seer gierigh uyt der aerdt, Op vuyl gewin geslepen.
Hy kond' met list op-breken Veel Brieven van ontsagh,
Verand'ren, we'er toe-steken, Dat om sijn snood' bejach.
2.
Hy socht vast geldt en staet, Gebruyckte duysent listen.
Hy rockende veel quaet: En maeckte veel aen-twisten.
Hy tracht na hooghe staten, Hier op hy staegh studeert:
En ginghse alle haten Die hoogher zyn ghe-eert.
3.
Hy zaeyde Duyvels-zaedt; Oock onder groote Heeren;
Hy kond' de liefd' in haet Seer haestelijck verkeeren,
Selfs van twee wijse Mannen, Beyd' Bisschops wel befaemt,
Door hem haer vreed' wech bannen: Sy doen 't geen niet betaemt.
4.
d'Een seyt van d'ander quaet Met veel deurtrapte reden;
Sy geven ergernis. De Vromen zyn t'onvreden.
Men soeckt haer te vereenen Door lieden wel-bespraeckt,
Doen vonden sy den genen Die d'onvreed' had gemaeckt.
5.
Sy maecten weder peys: En trachten 't quaet te wreken,
Aen hem, die 't twistigh vyer Had' onder haer ontsteken.
| |
[pagina 266]
| |
Den eenen woond' te Romen, Is (wijs en wel ter tael)
Tot grooter eer gekomen: En werdt een Cardinael.
6.
NA eenen sek'ren tijt Ging hy den Bisschop schrijven,
En bidt, dat hy hem wil In sek're saeck gerijven,
Om nu een pots te speelen, Dien snooden loosen Guyt.
En gaet hem oock mee deelen, Hoe hy 't wil voeren uyt.
7.
Hy socht hier toe sijn hulp, 't Welck d'ander garen dede:
Sy maeckten eenen Brief, Vol van beleefde reden,
Als of die was ghesonden Van den Prins van Hiberny,
Gebruyckten loose vonden, Een slimmen Bood' daer by.
8.
Dien Bood' toont hem dien Brief, Gebruyckte Hoofsche reden.
Hy vindt in dees' Missiev', Hoe dat hy werdt gebeden
Een Bisdom te aenvaerden, 't Welck voor hem open stont,
't Welck men al na hem spaerden, Soo hy 't geraetsaem vondt.
9.
Dit was voorwaer geen brock Om voor hem te verpruylen,
Hy siet niet eens 't bedroch Dat hier gingh onder schuylen:
Want sijn staet-suchtigh herte Is door den vreucht verblindt,
Dat hy in desen parte Gantsch geen bedrogh en vindt.
10.
Hy heeft een kort beraet In desen saeck genomen,
En is met desen Brief Al by den Paus gekomen, Ga naar voetnoot+
Hy wil bevestigt wesen, Biedt een goe somme gelt.
De Paus heeft hem in desen (Soo hy meent) vast gestelt.
11.
NU is hy in sijn schrick, De kruyn wert hem geschoren
Als men een Bisschop doet, Heel laegh tot aen de ooren:
Hy doet aen sulcke kle'eren, Gelijck een Bisschop draegt,
Men gingh hem hoogh'lijck eeren, 't Welck hem seer wel behaeght.
| |
[pagina 267]
| |
12.
Den nieuwen Bisschop gaet Vast proncken langens Romen,
Hy meent tot hooger staet En meer gheluck te komen.
Hy gaet hem presenteeren By hoogh-geachte lie'n,
Die hem geveynsdelijck eeren: Geluck hem quamen bie'n.
13.
Hy swelt van hoovaerdy: En schrijft aen sijne Vrienden
Sijn eerelijcken staet: Hoe heer'lijck men hem dienden.
Sijn Vrienden haer verheuchden: En schreven hem dat we'er,
En meenden dat sijn deuchden Hem brachten tot dien eer.
14.
DE Bisschops alle beyd', Die al dit biertjen brouden.
Al heymelijck haer spot Met desen Bisschop houden,
En willen hem beschamen. 't Is langh genoegh gepraelt,
Een middel sy beramen, Op dat sijn hooghmoedt daelt.
15.
Sy maeckten eenen uyt En toond' hem dien secreten.
Die by den Bisschop gaet, Daer hy soud' gaen ten eeten,
Die is met hem gheseten Seer vrolijck in de Wijn.
Vraegt, Vrient, ick wild' wel weten, Waer sult ghy Bisschop zijn ?
16.
De Bisschop noemt de plaets, Met veel omstandigheden:
Is daer geen Bisschop nu, Vraegt d'aer met blijde reden.
Neen, hy is overleden, Sprack desen Bisschop doe,
En seyd' daer by oock mede, Veel grove leughens toe.
17.
Doen sprack den ander voort. Ghy bloedt, wat meught ghy praten,
Wat mach u trotsen hert Hem nu al duncken laten.
Waer toe dus veel gelogen ? O ! snoo Bedrieger, swieght:
Ghy hebt seer veel bedrogen, Met recht men u bedrieght.
18.
Hoe laet ghy, loose Quant, U aldus slecht uyt-strijcken ?
Ghy zijt nu in de schandt, O ! Vinder van practijcken;
| |
[pagina 268]
| |
De Bisschop is in 't leven Daer ghy nu meent te staen,
Ghy wilt hooch zyn verheven, Maer sult haest onder-gaen.
19.
Hoe durft ghy, lompen bloet, So een saeck onderwinden ?
Verneemt na 't geen ick segh, Ghy sult het soo bevinden:
G'looft ghy 't niet, treckt vry henen, Vermeerdert vast u schant,
Voorwaer, twee blaeuwe scheenen, Die staen voor u ter handt.
20.
DEn Fielt wert heel verbaest. Dit heeft hem seer gespeten.
Dit wert doen metter haest Heel Romen deur geweten.
De hoofden gaen te samen, Sy spotten met den Guyt.
Hy gaet hem seer beschamen: des Bisschops kleet moet uyt.
21.
Hy durft sijn Bisschops hooft Voor 't volck niet meer ontdecken.
Hy houdt hem staegh in huys En vliet het schamper gecken.
Daer hy moet noodich wesen, Daer gaet hy dan by nacht
Een yder gaet hy vreesen, Meent steets dat m'om hem lacht.
22.
Hy schaemt' hem nu te gaen Meer met sijn Bisschops klee'ren,
Hy schaemt' hem nu voortaen Sich selven te vernee'ren,
Och ! hy en kan niet rusten 't Gemoet is heel beswaert,
Tot dat hy vol onlusten Haest uyt dit leven vaert.
23.
Dus raken sy in schandt, Die staegh een a'er bedriegen,
Die met haer e'el verstant Twist maken, schendich liegen.
‘'t Quaet gaet sijn Meester loonen: Hooghmoedt komt voor den val.
‘Deucht gaet sich selven kroonen: De Deucht gaet boven al.
Een waerachtige lippe sal bevestight werden in eeuwigheyt, maer een valsche Tonghe is maer voor een oogenblick. Prov. 12. 19. |
|