Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
AuteursrechtvrijStemme: Ick heb gesien den tijdt, &c. Ofte, Edel Artisten koen. Volghens dese Musijck. 1. Als Alexander was
Met gramschap heel ontsteken,
En wil Lamsacum ras,
De groote Stadt verbreken,
d'Inwoonders distrueeren,
Soo spoedigh als hy kan;
Maer dit gingh aerdigh
| |
[pagina 259]
| |
 keeren,
Een wijs voorsichtigh Man. d'In-
2.
Den Koningh was met haest Voor dese Stadt gekomen,
De Borgers zyn verbaest, En anghstich voor hem schromen,
Een man woond' in dien Stede, Anaxemus ghenaemt,
Die hebben sy gebeden Dat hy een middel raemt.
3.
Den Philosooph gaet uyt, En hoopt met konstich spreken
Het fel en wreet besluyt Des Koninghs heel te breken.
Den Vorst heeft hem vernomen, Dacht wel wat hy begeert,
Liet hem so verd' niet komen, Heeft sijn versoeck geweert.
4.
Den Koningh sprack hem aen, Ghy moogt wel wed'rom keeren,
Ick sweer, 't sal anders gaen Als ghy nu sult begheern,
Ick heb u eerst voor desen Als Meester wel ontsien,
Sal nu recht anders wesen, 't Moet na mijn Eed geschien.
5.
Siet ! hoe den Koningh doen Al door sijn onrijp spreken,
Gansch buyten sijn vermo'en, Den loef wert afgestreken:
Den Man gaet over-weghen Wat of den Koningh seyt,
En heeft den Vorst te degen, Heel van het stuck geleyt.
6.
Hy sprack, Grootmachtigh Heer, Hoe kan ick soo we'er keeren ?
Hoort eerst wat ick begeer. Dit's, Koninck, mijn begeeren,
Dat ghy sult distrueerden Heel desen grooten Stadt,
En u rijckdom vermeeren Met al haer rijcken schat.
7.
Wilt my, noch kleyn, noch groot, Ja niemant doch niet sparen,
Vernielt ons, slaet ons doodt, Als of wy Honden waren.
| |
[pagina 260]
| |
Den Koningh gaet bedaren, Dacht wat hy had' geseyt,
Hy moest de Stadt nu sparen, Door eens Mans wijs beleyt
8.
Den Koningh niet betaemt Sijn hoogen Eedt te breken
En is geheel beschaemt Van dese Stadt gheweken;
Verfoeyt sijn haestigh spreken, En oock dien wijsen Man
Die, sonder eens te sincken, Sijn opset breken kan.
9.
De Stadt die is vol vreucht, Wil danckbaerheyt betonen
Anaximenus deucht En wijsheyt oock beloonen;
Geschencken sy hem geven, Geen kosten haer verveelt,
En maken t'sijnder eeren, Na hem, een konstigh Beeldt.
Geeft aen uwe Tonge niet al te groote vryheydt, op dat u niet gevanghen neme. Een ongesproken woordt, is gelijck een sweerdt in u scheede, dat is te segghen in uw macht: maer eens los ghelaten zijnde, is u sweerdt in een anders handen. Wildy wijs gheacht wesen, zijt soo [wie] dat ghy kondt swijghen.
J. de la Montagne.
Die sijne mondt ende sijne tonghe bewaert, bewaert sijn Ziele voor benautheden.
Proverb. 21. vers. 23.
Indien yemandt onder u dunckt dat hy Godsdienstigh is, ende sijne tonghe niet in toom en houdt, maer sijn herte verleydt, deses Godsdienst is ydel.
Jacob. 1. vers. 26. |
|