Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
AuteursrechtvrijOp de stemme van Susanna. Ofte, O ! nacht, jeloerse nacht, volgens de Musijck. 1. Des Werelts Dwinge-landt den grooten Alexander,
Die quam in 't Persen Landt,
| |
[pagina 233]
| |
 in 't Richt-huys eens ghegaen,
En had' hem slecht gekleedt als of hy was een ander,
En hoorde onbekent aldaer het Pleyten aen.
2.
Daer sprack een Man als doen. Heer Rechter, hoort mijn saecken,
Ick heb een Huys gekocht, in desen grooten Stadt,
Daer in ick tot gerijf een Kelder heb doen maecken,
En buyten mijn vermo'en ghevonden eenen Schat.
3.
Den Schat komt my niet toe; Ick wil hem niet huys-vesten;
Ick heb hem desen Man, als eygen, t'huys ghebrocht;
En heb geseyt, mijn Vriendt, dees' Schat is tot u besten,
Ick heb van u een Huys, maer niet een Schat ghekocht.
4.
Dees' Man gaet hem geheel van desen Schat vervreemen,
Hy wilse niet ontfaen. En ick'se niet begheer.
Dus ick, Heer Rechter, bid'; Gebiedtse hem te nemen,
Want sy komt my niet toe; hy is de rechte Heer.
5.
SYn we'er-party die sprack; dat ben ick ongehouwen,
Dees' Schat komt my niet toe, 't heeft wett'lijck oock sijn re'en,
Ick heb, 't is waer, mijn Huys op dese plaets doen bouwen,
Maer wist doen van geen Schat: De plaets was eerst ghemeen.
| |
[pagina 234]
| |
6.
So dat ick heb geen recht, dien Schat aen my te trecken,
Want sy en heeft my noyt, (Heer Rechter) toe-behoort,
Dus wil ick mijn gemoedt niet met dit Geldt bevlecken,
Geen ander lieden Goedt een Edel hert bekoort.
7.
In 't kort; de Man wil niet geensins dit Gelt aenvaten,
Den ander wil oock niet den Schat we'er nemen aen.
Besluyten dien op 't lest, in 't Recht-huys daer te laten,
En die voor eyghendom des Rechters laten staen.
8.
DEn Rechter sprack beleeft, doch laet hem niet bekoren,
Ghy weet, dat in u Huys dien Schat ghevonden is:
Ghy beyde stelt voor vast, dats' u niet toe-behooren,
Sy komt my oock niet toe: dat weet ick oock ghewis.
9.
Noyt moet de Gierigheyt eens Rechters hert verkeeren,
De Goon behoeden my voor soo een Slaefsen aerdt,
Dat ick eens vreemdens goedt, als eygen soud' begeeren,
Voor soo een nietigh dingh houd' ick my al te waerd'.
10.
Ghy schuyft de saeck op my, dus moet ick ord're stellen,
En vind' my door mijn Eedt, en Ampt ooc toe verplicht,
Ick wil oock recht door gaen, na d'een, of d'aer niet hellen,
Hy sprack den eenen aen; Ey ! Vriendt my onderricht
11.
Hebt ghy oock eenen Soon bequaem om uyt te houwen ?
En ghy een Dochter me'e oock van gelijcke graedt ?
Sy segghen beyde, ja. Wel, seyt hy, laetse Trouwen,
Dees' schat wijs ick haer toe; Ick bid' u, doet mijn raet,
12.
Ick sal haer al dit geldt nu tot een Bruyt-schat geven.
Dit vonnis hoort den Vorst: Riep luyd', en seyd', gewis
Sulck een gerechtigh Volck en sagh ick noyt mijn leven,
Ghelijck in Persen Landt, in dese plaetse is.
| |
[pagina 235]
| |
13.
De Rechter, met dat volck, die daer ontrent doen stonden
Die seyden; Soudt ghy, Vriendt, anders op ons vermo'en,
Wel souder ander Volck ter Werelt zyn ghevonden
Die slimmer souden zijn: en anders soude doen ?
14.
Voor-seker (seyd' den Vorst) en dat in veele Steden.
Dit scheen den Rechter doen heel wonderlijck te zijn,
En sprack den Koningh aen; Ey ! Vrient, geef my eens reden
Geeft God sulck Volck oock me'e Regen, en Sonne-schijn.
15.
Hier komt het Heydens volck ons Christenen oock leeren,
Hoe dat het wonder is, dat Godt (door wijs beleyt)
Van sulck een Volck de Son, en Regen niet gaet keeren,
Daer niet geoeffent werdt Recht noch Gerechtigheyt.
Dese Historie is door den Autheur berijmt (uyt ernstighe begeerte van een treffelijck Man) na de beschrijvinghe in prosa, van D. P. Pers, in sijn Urenia, fol. 118.
Ick en sal my niet bekommeren om rijck, maer goedt, ende Godtvruchtigh te wesen, 't is den eenigen schat die sonder eynd' is: Dat ick rijck zy in Godtsaligheyt, en sal ick my niet mogen beclagen over d'armoede. Die Godt haet, is alleen arm.
Begeerdy veel ruste, en begeert niet veele goederen; 't en is gheen minder moeyte die te bewaren, als te verkrijghen. Diogenes vond' meerder ruste en stilligheyt in sijn Tonne, als Alexander in sijnen Throon.
J. de la Montagne. |
|