Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij
[pagina 229]
| |
Stem, volgens de Musijcks-Noten hier voor.1.
Een uytverkooren Vrouw' begaeft met goede zeden
Vervalt in swaer ghepeyns, dien laet haer niet in vreden:
Dat was om dat den Heer selfs tot de sijne seyt,
Dat weyn'ghe erven soud' hier na de saligheyt.
2.
Ja, Christi reyne les klonck stadigh in haer ooren,
Dat veel gheroepen zijn, maer weynigh uytverkooren,
Daer uyt sy vast besluyt, Dat d'uytverkooren Schaer
Besond're Deuchden dan moest hebben over haer.
3.
Dit sloegh haer anghstigh hert, quam neerstigh overweghen,
Door-socht haer eygen Ziel, hoe 't met die was gelegen.
Sy sprack, ick heb dus langh ten vollen my vernoeght
Dat my Gods Rijck hier na soud' werden toe-gevoeght:
4.
Wat vastigheyt hier van sal stellen my te vreden,
Ben ick me'er als een a'er ? Mijn Ziel, ey ! gheef eens reden,
Munt ick voor and're uyt in grooter Heyligheyt
Dat my verseeck'ren kan van mijner Saligheyt ?
| |
[pagina 230]
| |
5.
Och laci ! neen: Ick leef gelijck als and're menschen,
Die om haer Saligheyt met volle monden wenschen.
Ick leef wel borgerlijck: maer and're nevens my.
Hier is wel dertel Volck: maer me'e goe Borghery.
6.
Ick ga ('t is waer) oprecht in al mijn wegen wand'len,
Maer and're doen het me'e, daer ick me'e komt te hand'len:
Want wie dit niet en doet, veracht een yeder een.
Ick leef oock matelijck: maer dit is oock ghemeen.
7.
Ick mach een armen Mensch een Aelmis wel vereeren:
Dat doen sy alle me'e daer ick by koom verkeeren.
Noyt ben ick een Klappey, of Hoer, of Dief ghenaemt:
Soo zyn veel and're me'e gantsch eerbaerlijck befaemt.
8.
Ick gae den vuylen klap, en gulsigheden mieden:
Dit doen mijn Buren me'e, en veel bequame lieden.
Ick lees' veel, gae te Kerck, en hoor des Heeren Woort,
Ick singh een Psalm, en brengh dickmael goe reden voort,
9.
Veel and're doen dit me'e, wat sal dan in my wesen
Dat my versek'ren kan te zijn Gods uyt-gelesen
Ter eeuw'gher saligheyt ? Eylaci ! niet met al.
De Vrouw' weet niet waer me'e sy haer nu troosten sal.
* 10. *
SIet, desen droeven strijdt ontroerde haer ghedachte,
Tot dat de God des Vreeds sijn vrede haer toebrachte,
Soo langh is sy vol strijdt. Godt wrachte dit in haer;
Doch sy en wist het niet, maer werdt het na gewaer.
11.
Haer yver en Gebedt gingh tot dien eynde strecken,
Om Godes reyne Geest in haer voort op te wecken.
Dit was niet sonder vrucht, Godts Geest haer steeds beroert,
En als een snelle windt ghestadelijck aen voert,
| |
[pagina 231]
| |
12.
Haer sinnen opwaerts stuert, gingh in haer Ziele prenten
Des Heeren soete Troost, en suere Dreyghementen.
Dit loct haer tot het goet, en 't schrict haer van het quaet,
Haer dunct, dat God den Heer steeds voor haer oogen staet
13.
En let op al haer doen. Geen dinck wil sy aenvaten
Daer sy 't minst op vermoedt dat Godt den Heer mocht haten.
Hoe heyligh is haer sorgh ! Sy neerstigh over-leyt
Gods Oord'len in 't gemeen: en voort haer sterflijckheyt.
14.
Haer dunckt dat yeder dach haer laetste mochte wesen.
Sy dient met lust haer Godt in kinderlijcke vreesen.
Sy is haer selven strengh, en aen haer Naesten milt.
Den tijdt sy noyt onnut, of schadelijck verspilt.
15.
Onnutte sinlijckheyt die tracht sy te verwinnen,
Sy pooght om Voocht te zyn van al haer yd'le sinnen,
En houdt die in den toom, en gaet blymoedigh voort,
Dat met een strenge tucht al door de Enge-Poort.
16.
In 't kort, sy werdt hier door al stadigh aen-gedreven,
Haer hert, haer Ziel, en sin aen Godt den Heer te geven.
Sy vond' by haer geen troost, sy socht die by den Heer:
Haer we'er-ghebooren Ziel verbetert meer en meer.
17.
Sy socht haer rust in Godt, daer heeft sy rust gevonden,
Haer Ziel wert heel verquickt in Christi reyne Wonden,
Daer vandt sy volle troost, Vreest p'rijckel, angst of noot,
Vervolginghe of smaedt, ja Duyvel, Hel, of Doodt.
18.
Sy staet als Syons Bergh, en laet haer niet bewegen,
Geen twijfel haer verheert, door Godes milde Zeghen:
Is moedich als een Leeuw, voor niemant die en schrickt,
Want God die is met haer, sijn Geest haer steeds verquict.
| |
[pagina 232]
| |
19.
Oock niemandt kan dan God, ten vollen haer behagen,
Sy heeft geen meerder lust als Christi Jock te draghen:
Dit valt haer licht en soet: dus roeptse vrolijck uyt,
Ick heb het hooghste Goedt, ick ben nu Christi Bruyt.
De wercken sonder 't gheloove, zijn ghelijck de kleederen sonder lichaem, dat is te segghen ledigh. 't Geloove sonder wercken is een lichaem sonder kleederen, waer in gantsch geen warmte en is. De wercken sonder gheloove en zijn geen goede wercken, ende 't geloove sonder wercken is niet als een doodt gheloove: sy en zijn niet soose behooren, dan by malkand'ren zynde. Dies, 't gene God te samen gevoeght heeft, en scheyde de mensche niet.
J. de la Montagne. |
|