Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij
[pagina 222]
| |
Stemmen: In 't midden van de lucht heeft Jupiter een kamer. Ofte, Ick vrijde op een tijdt een soet &c. Ende op de nieuwe voyse deses Musijcks. 1. Wel aen, o ! Christen- volck, ten goede neyght u oo- - - ren,
Hier is dit Ge- sangh een nut be- denck - - te hoo- - - ren,
Indien ghy dit betracht, - - - en nimmermeer vergheet, - - -
Soo
| |
[pagina 223]
| |
 sal u dieren tijdt - - - niet qua- lijck zijn - - - besteedt.
Soo sal u dieren tijdt - - - niet qua- lijck zijn - - - besteedt.
1.
WEl aen, o ! Christen-volck, ten goede neyght u ooren,
Hier is in dit ghesangh een nut bedenck te hooren,
Indien ghy dit betracht, en nimmermeer vergheet,
Soo sal u dieren tijdt niet qualijck zijn besteedt.
2.
Hier komt een Armen Man, als in een klaer vertooning,
Is Priester en Propheet, een Helt, een waerden Koningh,
Is wonder wel gherust, en vindt sich in sijn staet
Verheven, wel ghetroost, tot in den opper-graedt.
3.
SIet, eertijdts was een Man, een Meester veler saken
Gansch besich om gheluck en waerdigheyt te smaken,
Hy vandt hem t'eenemael met zegeningh verrijckt,
En nauw'lijcks isser een die desen Man ghelijckt:
4.
Sijn Schuren staen gepropt, sijn Tafel over-laden
| |
[pagina 224]
| |
Met veelderhande spijs om 't lichaem te versaden:
Sijn leden overdeckt met kostelijcke stof,
En wat een yeder spreeckt het dient tot sijnen lof.
5.
Sijn Kassen zijn vervult, hy kan het nau bevatten,
Sijn Kamer is vervuldt met alderhande schatten.
Al wat hy maer bestaet 't gheluckt hem t'eenemael,
En even niet te min ontbrack hem 't principael:
6.
Sijn hert was ongherust: al dit geluckigh leven
En kan gheen ware vreucht en gheen genoeghen geven:
Den Man betreurt sijn tijdt, sijn hert was ongherust:
Dies vindt hy gheen vermaeck in 't midden van de lust.
7.
Wat doet de Meester doch ? Hy over-weeght de trappen
Sijns Rijckdoms, sijns Gelucx: en hooge Wetenschappen,
Sijn Konsten siet hy deur. Maer alles niet te min
Hy vindt noch vreed' noch lust, noch rust in sijnen sin.
8.
't Gemoet door nood' geperst gaet sich ten Hemel wenden
Niet sonder Gods bestier, en daer sijn klachten senden,
Hy vindt in 't tijdtlijck niet waer in 't gheluck bestaet,
Dies is 't dat sijnen wensch na 't Hemels wesen gaet:
9.
Hy roept des Heeren hulp, doch blijft in dit beswaren
En sonder volle troost, tot by de neghen Jaren:
Doen wende sich de Heer, en gaf hem te verstaen
Dat hy op sek're plaets most vlijtigh hene gaen,
10.
Daer soud' hem zijn getoont, daer soud' hy eenen vinden
Die hem dien vasten knoop soud' lichtelijck ontbinden,
Dies gaet hy op dien wech, en vindt een Armen Man,
Een Man, die niets bestaen, noch overwinnen kan.
11.
Hy sagh hem in de koud' met dun beroyde kle'eren
Een stuyver nau'lijcx waert, och ! 't sou een Heyden deeren:
| |
[pagina 225]
| |
Sijn voeten bloodt, gescheurt, de besten vol van slijck:
Eylaes ! hy was soo kael, den Armoed' heel ghelijck:
12.
Doch rijck in sijnen Godt, die schat lagh heel verborgen.
De Meester sprack hem aen; God geef u goeden morgen.
Ick heb, sprack d'Armen Man, qua morgen noyt gehadt.
De Meester werdt ontroert, en heeft sijn wensch hervat,
13.
En seyd'; God wil u, Vrient, een goeden dach nu geven.
Ick hadde (sprack hy we'er) noyt quaden dach mijn leven.
Den Meester wederom; Godt wende uwen druck.
Den Armen seyd' hier op; Noyt had' ick ongheluck.
14.
Den Meester sprack verbaest; God wil u saligh maken:
U selsaem seggen, Vriendt, en kan my niet vermaken,
U antwoordt soo my dunckt, en komt dus niet te pas.
Den Armen seyd' hier op; Ick noyt onsaligh was.
15.
Den Meester meer ontstelt, verwondert boven maten,
Hy bidt den Armen Man, ick kan dit stuck niet vaten,
Ick bid' u, waerde Vriendt, geef reden en bescheydt,
Seer gaerne, sprack de Man, het sal u zyn gheseyt:
* 16. *
GHy wenscht, dat my de Heer wil goede morgen geven:
Ick sprack, dat ick en had' qua morghen noyt mijn leven,
Noch noyt een quaden dach; Godt is mijn hooghste lodt,
Hy geeft het geen my dient, ick danck altijdt mijn Godt,
17.
Hy heeft uyt enckel gunst sijn Soon voor mij gegeven,
Hy heeft tot hooghen-staet en rijckdom my verheven,
Soo dat my alle dingh ten besten dienen moet
Tot eere van sijn Naem, tot troost van mijn gemoedt,
18.
In hongher en in dorst, in hagel, sneeu en reghen,
Is 't weder goet of quaet, hoe 't komt, 't is my een Zegen:
| |
[pagina 226]
| |
Dus prijs ick staegh mijn God. Al ben ick den versmaet,
Een spot van 't schamper Volck, God is mijn toe-verlaet.
19.
Ick doe dat my betaemt, en laet God voor my sorgen.
Hy geeft het geen my dient; Ick krijgh noyt quaden morgen,
Noch nimmer quaden dagh. Ghy wenscht my we'er geluck.
Noyt ongheluck ick had', antwoord' ick op dit stuck:
20.
Ick ben nu al ghewent in vreed' met Godt te leven,
Mijn naem staet in sijn hant voor eeuwich op-geschreven
Al wat hy my toe-sendt, het zy of suer of soet,
Ick weet dat tot gheluck, my alles dienen moet.
21.
Ghy wenscht my weder toe; Godt wil u saligh maken
Ick sprack, dat ick noyt was, noch sal onsaligh raken:
Ick ben met Godt ver-eent, sijn Wil is heel de mijn,
Niet voor een korten tijdt: sijn gunst sal eeuwigh zijn.
22.
WEl sprack de Meester doen, hoe kunt ghy dit dan stellen
Of God u na sijn Recht woud' stooten in der Hellen
Wat soudjer tegen doen ? Ick heb, sprack d'Armen Man
Twee Armen, daer ick me'e hem vast om-vatten kan.
23.
Want dees' mijn slincker-arm, een van mijn beste leden
Houdt vast gelijck een klis; Dat zyn Ootmoedigheden
Daer me'e omvangh ick hem, en grijp sijn Menscheyt aen
Mijn vleesch is met hem een, hy kan my niet ontgaen.
24.
En dees' mijn rechter-arm is stercker door betrouwen
Door Hoop, Liefd' en Gheloof, kan ick mijn Schepper houwen:
Want die is soo ver-eent aen sijne Godtheyt vast,
Soo dat mijn Ziel op Doodt, noch Duyvel, Hel en past
25.
Hy kan my niet ontgaen. Stoot hy my in der Hellen
| |
[pagina 227]
| |
Soo moet hy daer met my; Hoe kan ick my ontstellen ?
'k Ben liever in de Hel, als Godt daer by my is,
Als in des Werelts vreuchd' daer ick den Heere mis.
26.
DE Meester door dees' re'en wert in sijn Ziel bewogen,
Hy sprack tot d'Armen Man, met sinnen opgetogen,
Van waer komt ghy, mijn Vrient ? Hy antwoordt, Van den Heer:
Hy vraegt; Waer vondt ghy hem ? Hy antwoordt hier op we'er,
27.
Doen ick eerst gingh my selfs, en 't Aerdtse goet versaken,
Doen voeld' ick dat Hy my en ick Hem quam ghenaken,
Sijn liefde my als doen een weder-liefde gaf,
Dat 'swerelts vreuchd en schat my was als dreck en kaf.
28.
De Meester wederom; Waer hebt ghy Godt gelaten ?
Hy spreeckt; In mijnen Geest, daer woont hy t'mijner baten.
Hy vraeght; Wie zijt ghy, Vrient ? Want soo een ick niet ken.
Hy antwoort; Weet, mijn Vrient, dat ick een Koningh ben.
29.
De Meester seer ontroert, riep; Ach ! dat dit doch blijcke
Dat ghy een Koningh zijt, Waer is u Koninckrijcke ?
Den Armen Man die sprack; Het Rijck dat ick regeer
En als een grooten Heldt met wijsheyt over-heer,
30.
Dat is mijn eyghen hert, en heel verdorven sinnen,
Die kan ick door Gods Geest bedwingen en verwinnen,
Dat sy niet buyten spoor moetwilligh konnen gaen,
Maer moeten teghen danck my wesen onderdaen.
31.
In 't kort, mijn Majesteyt kan in regeeren blijcken,
Soo dat geen Aerdtsche Vorst by my is te ghelijcken.
De Meester vraeght voor 't lest; Och ! Vriendt, geef my bescheydt,
Hoe komt ghy aen dit Rijck en hoogh Volkomenheydt ?
| |
[pagina 228]
| |
32.
Hy antwoort; Door Gods gunst bequam ick dese krachten,
Ick dwong mijn losse tongh, en heylichd' mijn gedachten,
Soo ben ick door 't Geloof vereenight met den Heer;
't Geen minder is als God vernoechd' my nimmermeer
33.
Dus heb ick sonder rust mijn God, mijn Rust, gevonden
Dus ick een Koningh wert, en dwongh mijn vuyle sonden,
En ben noch boven dien een Priester voor den Heer,
Sijn Tempel is mijn hert; Ick ben steeds in de we'er
34.
Hem voor sijn groote gunst te doen Danck-offerhanden
Tot aengenamen reuck, die 'tvyer der Liefd' doet branden
Sijn heyl'ghe Naem ter eer. Ick ben oock een Propheet
Die 's Heeren reyne Wil me'e te verhalen weet,
35.
En koom oock als het dient mijn Naesten t'onderrichten
En ben ghelijck een Licht, om andere te stichten.
En soo ghy uyt mijn re'en nu stichtingh hebt ontfa'en,
Geeft God daer van de Eer: 't Is tijt voor my te gaen
36.
DAer heeft de Meester doen recht na sijn wensch vernomen
Hoe verd' een Christen Ziel kan door Godts Zeghen komen
Hy danckt den Armen Man, en bidt Godt nacht en dach
Dat hy soo Hooghen Staet en Rijckdom krijghen mach.
Ick en sal my niet bekommeren om rijck, maer goedt, ende Godtvruchtigh te wesen, 't is den eenighen schat die sonder eynd' is: Dat ick rijck zy in Godtsaligheydt, en ick sal my niet moghen beklaghen over d'armoede: Die Godt haet, is alleen arm.
J. de la Montagne. |
|