Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

Lof-sangh voor M. J. Over sijn Intreed' in de Christelijcke Gemeente.

Stemme: Psalm 140. Ofte, Van de Thien Gheboden. Ende, Neria schoonste van u geburen; Volgens de Musijcks-Noten hier voor.

1. MEt grooten vreucht wil ick nu singhen,
En prijsen u, mijn Godt en Heer:
Vermidts ick voel veranderinghen,
Een nieuwe lust al tot u Leer.
2. Ick heb ghevoelt u Vaders slaghen
Van uwen handt, tot mijnder baet:
Dit was, o ! Godt, u wel-behaghen,
Hier door te toonen u genaedt.
3. De vloeck des Wets, de straf der sonden,
Beswaerde eerst mijn droef ghemoedt:
Doch ick heb nu we'er troost ghevonden
Door u verdienst, en dierbaer bloedt.
4. Maeckt vruchtbaer, Heer, mijn kleyn geloove
Sterckt my in allen tegen-spoedt,
Op dat den Sathan niet beroove
De ware Rust van mijn ghemoedt.

[p. 182]

 

5. Vernieuwt, o ! God, mijn oude sinnen,

 

Sterckt my, u nieu-herbooren Kindt,

 

Ick voel nu nieuwe vreucht van binnen,

 

Een teecken dat ghy my bemint.

 

6. Mijn droeven Ziel is nu ghenesen,

 

Door u verdienst met u ver-eent,

 

Vermidts ick, Heer, voortaen sal wesen

 

Een ware Lidt van u Gemeent'.

 

7. Sterckt nu, o ! Godt, u Spruytjen teder,

 

Nu eerst gheplant in Syons Hof,

 

Op dat gheen vorst, noch stuer onweder,

 

Verbolghen stroopt mijn bloeysel of.

 

8. Op dat ick, Heer, mach eeuwigh blijven

 

U waerden Knecht, en Ghy, mijn Heer,

 

Wilt door u Geest my vorder stijven,

 

En stercken door u reyne Leer.

 

9. Nu sal ick aen u Tafel treden,

 

Als uwen Vriendt en Dis-genoodt,

 

Die voor my Sondaer hebt gheleden.

 

Tot troost bedencken uwen Doodt.

 

⁺10. 't Geen dat ghy in my hebt begonnen,

 

Och ! zeghent dat nu meer, en meer,

 

Ghy hebt my door u doodt ghewonnen.

 

Lof ! lof ! zy u, mijn Godt, mijn Heer.

Ghelijck men nimmermeer te haest kan goedt zijn: alsoo en is't noyt te laet sich te bekeeren. Ick en sal dan den tegenwoordigen tijdt niet versloffen, noch oock wanhopen van den voor-leden. Ware ick eer goedt geworden, ick hadde mogen beter wesen als ick ben, soo ick langer boos blijve, ick houde voor-seker, dat ick sal ergher worden. Dat ick lange op de marckt hebbe ledigh ghestaen, verdient berispinge: maer worde ick spade na den Wijngaert gesonden, heb ick dit, dat my tot arbeyden moedight, Ick wil dese leste soo veel geven als u.

I. de la Montagne.

+ Phil. 1. 6.