Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

Geestelijcke Bedenckinghe eens Geloovighen.

Stemme: Psalm 118. ende 140. Ende van de Thien Gheboden. Oock mede, Ick arme Schaepjen aen der Heyden. Ofte, Neria schoonste van u geburen.

1. Ick kan, o ! Godt, my niet vernoegen,
Ten zy ghy in mijn herte woont,
Mijn

[p. 179]

Ziele moet ghestadigh wroeghen,
Als ghy my niet u gunst betoont.

2. Al had' ick al des Werelts goeden
En was verrijckt met Staet en Eer:
Dat soud' mijn quellingh' niet verhoeden,
Soo ick niet had' u gunst, o ! Heer.
3. Ghy kunt alleen my best vermaecken,
Ghy zijt mijn vreucht en saligheyt,
Och ! kond' ick staegh de soetheyt smaecken
Van uws Geests tegenwoordigheyt.
4. Treckt nu tot u, Heer, al mijn sinnen,
Want ghy alleen mijn Ziel vernoeght,
Ick wil altijdt voor 't best beminnen
't Zy, wat het zy, dat ghy toe-voeght.
5. Al wat my lieff'lijck schijnt te wesen
En dat u niet is aenghenaem,
Laet my dit me'e van herten vreesen
Als voor mijn Ziel heel onbequaem.
6. Al wat ick in verleden tijden
Als onbehoor'lijck heb ghedaen,
Och ! laet ick dat nu heel vermijden,
En volghen steeds uw's Geests vermaen.
7. Och ! laet die altijdt in my woonen,
Hy is mijn Heyl, mijn Troost, mijn Vreucht.
Wilt in my, Heer, u wercken kroonen,
Laet in my schijnen uwe Deucht.
8. Laet ghy my, Heer, genoeghsaem wesen
Mijn Schat, mijn Staet, mijn hooghste Eer,
Laet my voor Dit of Dat niet vreesen,
Als 't ghene dat ghy haet, o ! Heer.

[p. 180]

 

* * *

 

9. KAn Vriendt, een Vriendt seer wel vermaken ?

 

Zijn Man en Wijf elck-anders vreucht ?

 

Ghelijck sy zyn: Daer by noch vaken

 

Een lieven Kindt haer me'er verheucht.

 

10. Schijnt ons het hert van vreucht t'ontspringen

 

Wanneer men met de soete Jeucht,

 

U vrolijck nieuwe Liedtjens singhen

 

Tot stichtingh', en bequaeme vreucht.

 

11. Kan yemandt spijs en dranck bereyden

 

Dat die seer soet en lecker smaeckt:

 

Kan men playsieren, rijden weyden ?

 

Daer menigh mensch hem in vermaeckt.

 

12. Wat mach ick dit of meer verhalen ?

 

Och ! al dien soetheyt heeft sijn gal,

 

Maer dat van u, o ! Godt, komt dalen,

 

Dat gaet noch verre boven al.

 

13. Kan al 't voornoemde ons vermaecken,

 

Dat maer u slechte schepsels zijn:

 

Hoe soet ! hoe soet ! moet ghy dan smaecken,

 

Soetheyts Fonteyn, mijn Medicijn.

 

14. U Vreuchden-Oly gaet ghy gieten,

 

Die 's Werelts-vreucht te boven gaet,

 

Die hier u Schaer alleen ghenieten,

 

Selfs die hier zyn in slechten staet.

 

15. Het geen dat ghy my hebt gheschoncken

 

Smaeckt my, o ! Heer, soo over-soet,

 

⁺Och ! och ! het maeckt my dickmael droncken,

 

Dat ick van vreucht op-springhen moet.

 

16. Mijn Ziele vlieght dan heel na boven,

 

En dringht vast alle Wolcken door,

 

Sy gaet mijn Heer, mijn Godt, dan loven:

 

Die biedt haer dan sijn gunstigh oor.

 

17. Och ! mocht sy daer dan eeuwigh blijven

 

Die soo met vreuchde is vervult,

 

Maer, och ! 't gaet Godt noch niet believen.

+ Cant. 5. 1.

[p. 181]

 

Mijn waerde Ziel, ey ! neemt ghedult.

 

18. Ghy moet hier noch een weynigh woonen

 

In dit bedroefde Tranen-dal:

 

Na uwen strijdt sal Godt u kroonen

 

Met al sijn dier-gekocht ghetal.

Amen.