Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
AuteursrechtvrijStemme: Psalm 8. O ! onse Godt, en Heer &c. Ofte, Psalm 32. Wel hem die sijn misdaedt &c. 1. Gedenckt mijn Ziel d'Ellende van dit leven,
't Welck door den Doodt u haestigh sal begeven
Tot uwen troost: want als u lichaem sterft
Ghy u Ellend', maer noyt dit leven derft.
| |
[pagina 177]
| |
2. Och ! wy zijn hier te deerelijck ghebonden,
Aen 't lastigh block, dit lichaem snood' der sonden:
En swerven om by 't Overspeeligh zaedt,
Vol haet en nijdt, en onghezouten praet.
3. Dit moeten wy aenhooren, en gedooghen,
Haer valsch bedrijf sien wy met natte ooghen:
Maer als ick hoor dan is 't of 't hert my breeckt,
Als men van Godt lichtveerdelijcken spreeckt.
4. Och ! in ons selfs sien wy oock veel ghebreken,
Vergrijpen ons seer menighmael in 't spreken,
Waer door ons hert gestadelijcken wroeght,
In 't kort, wy zyn hier selden vergenoeght.
5. Wy zyn in 't Schip, dat door de woeste baren
Steeds in de windt, en teghen stroom moet varen,
Altijdt vermoeyt, en prijckel, anghst, en noodt,
Hier redt ons uyt (door Godts genaed') de Doodt.
6. Wy werden me'e van menigh Vriendt genomen,
Maer sullen haest by meerder Vrienden komen,
't Welck Vrienden zyn tot in den hooghsten graed',
All' Kind'ren Gods, gheteelt uyt eenen zaed'.
* * *
7. WIe sou de Doot van gantscher hert niet wenschen,
Die tot den Heer ons leydet van de menschen ?
Uyt Slaefsen dienst brenght tot den hooghsten staet,
Soo Duyvels list en alle quaedt ontgaet.
8. Hoe ! sullen wy de Doodt als vyandt vreesen ?
Die door Gods gunst ons soo een Vriendt sal wesen,
Dat waer te kindsch. Ick sien hem te gemoedt,
Hy neemt ons kruys, en geeft ons 't hooghste Goedt.
9. O ! soet bedenck, die in den Heere sterven,
Die komen t'huys van 't langh verdrietigh swerven,
By Godt den Heer met vriendelijck onthael,
En welkoms kus van d'Eng'len al-te-mael.
10. Den Abraham met al sijn heyl'ghe Sonen,
Haer volle gunst als lieve Broeders toonen,
En zijn verheucht dat uyt dit Tranen-dal
| |
[pagina 178]
| |
By haer vermeert het duer-gekocht ghetal.
11. Daer sullen sy op 't hooghste triumpheeren,
Daer sal de Sond', noch Duyvel haer niet deeren,
Volmaeckte vreucht is steeds voor haer bereydt,
Ey komt, o Doodt ! doet my hier toe geleydt.
12. Ghy werdt van my al stadigh waer-ghenomen,
Ick weet, ghy sult my als een Vriendt toe-komen.
O goede Godt ! dees' blijde Bode sendt,
En haelt my t'Huys uyt dit mijn swaer Ellendt.
Plato seyt seer wel;
De Wijse sullen haer verblijden in 't vertrecken der Zielen uyt den lichame, ghelijck de Gasten plegen als sy uyt een quade Herbergh t'Huys gheraken. |
|