Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
AuteursrechtvrijNa de stemme van Helena. Volgens de Musijcks/Noten op ´t voor-gaende.!.
KOmt woelende gedacht, met aendacht speenleert
Hoe seer de Hoovaerdy een reyne Ziele deert.
Gedenckt, o ! ydel Mensch, op u ellendigh leven
Hoe kort, en vol verdriet den tijt u wert gegeven.
| |
[pagina 167]
| |
2.
Ghy schreyd' in u begin, en maeckte u ellend',
3. Ghy waer 't u Ouders sorgh: en nam haer soete rust,
U schreyen en ghekrijt wierdt nauwelijcks gesust.
Och ! 't een verdriet op 't a'er komt sich dan openbaren,
Wanneer dat u vernuft aenwast al met de Jaren,
4.
d' Ellende blijft u by, u snood' verdorven aert
Geneyght tot alle quaedt, sich meerder openbaert.
Ghy leght dan meerder last u Ouders in haer handen,
Om 't sturen uwe Jeucht, en sluyten als in banden.
5.
U onbescheyden lust: Daer door ghy dickwils klaeght
En steeds met herten-leet u lieve Ouders plaeght.
U onbescheyden hooft staet dickwils in gheen reden,
Ghy wert door qua gewoont, en 's Duyvels list bestreden,
6.
Door vuylen lust bekoort, door ydelheyt vermaeckt
Die u daer na ontstelt , u Ziele bitter smaeckt.
Ghy werdt altijdt geplaeght met ongeruste sinnen,
Door dit, of dat geterght, vol quellinghe van binnen,
7.
Al tot u eygen schaed', en deerelijck verdriet:
Van sieckte, pijn, en smert kondt ghy u vryen niet.
De Doot die dreyght u steeds, seer haestigh toe te komen,
Ghy moet voor 't eene quaet of voor het ander schromen:
8.
Met koud' , en hit gequelt, met honger, dorst geplaeght,
Een swack, en stinckend' lijf, ghy steedes met u draeght.
O ! rechte Wormen aes ! wat mach u doch beweghen ?
Dat ghy, o ! aerd', en stof, tot hooghmoed' zijt genegen.
| |
[pagina 168]
| |
9.
Wel is 't om uwe deucht, of op u goede naem ?
So heeft u deucht geen glans: Och ? wanckel staet u faem.
Of schoon ghy zijt gesont, ghy moet door 't lastigh sweten
En veel bekommeringh' u broodt met sorge eeten.
10.
Wel moogh'lijck zijt ghy rijck, begaeft met staet en eer,
En hebt veel menschen gunst. Die hoogh staet valt licht ne'er.
Eylaes ! in korten tijdt, soo moet dit al verdwijnen,
Het hebben u ontstelt, het missen doet u quijnen.
11.
O ! Mensche, kent u selfs: u hooghe moedt verne'ert
En luystert na de stem die u, u Heylandt leert:
Wat roept den grooten God ? wat seyt den Heer der Heeren ?
Ghy menschen wilt van my Ootmoedigheyt nu leeren.
12.
Och ! prent dit in u hert hoovaerdigh Menschen-kindt,
Slaet niet de nutte Leer uw's Heeren in de windt:
Godt wilse weder-staen al die Hoovaerdigh leven,
Maer een verne'ert gemoedt wil hy ghenade gheven.
13.
Want sijn Genaden-vloedt altijdt na 't lage daelt,
Werdt in een ned'righ hert seer vruchtbaerlijck onthaelt.
Voelt ghy dien vrucht in u ? wilt u te meer verne'eren
Want het is uwe niet, 't komt van den Heer der Heeren.
* * *
14.
EY ! toont dan Danckbaerheyt, geloovich met ootmoet,
Op dat gheen yd'le Eer by u en werdt gevoedt.
‘Bevindt ghy yets in u als deuchdigh uyt te steecken,
‘En soeckt hier door geen lof, maer siet op u ghebreken,
15.
‘ Die als een stinckend' vuyl voor Godes oogen staen,
‘Wilt die met herten-leedt gestadigh mercken aen.
‘Want so ghy door u deucht wilt soecken menschen eeren,
‘Soo sal terstondt u deucht in ondeucht u verkeeren:
| |
[pagina 169]
| |
16.
‘ De snoode Hoovaerdy die werdt daer uyt gebroedt,
‘De Sathan loert op u; dus weest wel op u hoed'.
Och ! u gebreeckt soo veel: waer sult ghy dit al halen ?
Seer groot is uwe schuldt: ghy kondt het niet betalen:
17.
Waer op so draegt ghy moed', beroyde Menschen-kint,
Ghy die u selfs vol schuldt, mismaeckt, ellendigh vindt.
Laet noyt de Hoovaerdy, het zaedt van veele sonden,
Dit Duyvelsche gebroedt, in u hert zyn bevonden.
18.
Bevindt ghy dit in u, en laet ghy 't onghemoeyt
U val die is na by: Siet, dat ghy 't haest uytroeyt.
Siet snedigh toe, mijn Ziel ! leert uwen vyandt kennen,
Dood't hem, eer hy u dood't, en wilt u voort ghewennen
19.
Dat ghy op u gebreck tot u verbet'ringh' siet,
En met een Ned'righ hert de Hoovaerdye vliedt.
Dus weset altijdt slecht, en kleyn in uwe ooghen,
En wilt u even-mensch graegh boven u verhooghen.
• Want een Hoochmoedigh mensch die werdt gehaet van Godt,
En is beneffens dien oock meed' der menschen spot.
J. de la Montagne.
d'Ootmoedigheyt is goedt tegen allen; doch beste tegen haer selven. Ick en sien niet datter in eenige plaets geseyt wort, dat die hem beroemt van sijn goede wercken, maer wel die sijne sonden belijdt, barmhertigheyt geschieden sal. Den Tollenaer, maer niet de Phariseus keert wederom gerechtveerdight. God heeft (indien men soo spreken mach) noyt goedt gevoelen van hem, die een goedt gevoelen van hem selven ende van sijn doen heeft. Die met de Ootmoedigheyt spotten, sullen haer niet moghen beklagen soose bespot worden. |
|