Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits–
Auteursrechtvrij
[pagina 86]
| |
Stem, Psalm 27. Godt is mijn licht, 't welck my leydt in sijn wegen.1. VErnieuwde Schaer, Christi Bruydt uytverkooren,
In 't Nieuwe-Jaer prijst Godt met vrolijckheyt,
Godt sendt sijn Soon, werdt als een Mensch ghebooren,
Dus hem verne'ert dees' God'lijck Majesteyt.
d'Oorsaeck hier van, was dat ons' snooden sond'
Als een Tyran, had' ons Vryheyt berooft,
Sijn wreeden beet had' ons dood'lijck gewondt,
En heel geschent, Gods Beeldt in ons verdooft.
2. Maer God den Heer, die mocht dit niet verdragen
Komt by ons ne'er, neemt onsen Menscheyt aen,
Heeft van dees' last sijn waerde Bruydt ontslaghen,
En al haer schuldt, genadigh heel voldaen.
Nu blincktse we'er, en neemt een vryen ganck
Recht na haer Heer, al met sijn Bruylofts-kleydt,
Buyght voor hem ne'er, en geeft hem eer en danck,
Die haer dus kroont met sijn Gerechtigheyt.
3. Dese Geboort' moet ons tot vreuchde strecken,
En gheven voort Lof-sanghen in 't ghemoet,
De Eng'len Gods die komen ons opwecken,
En prijsen Godt, voor 't gheen dat hy ons doet.
Ruymt 's Werelts lust, vertreckt uyt mijn ghedacht
Laet my in rust volvoeren mijn Lof-sangh:
Mijn hert is vol, mijn mondt ontbreeckt noch kracht.
Gaet ghy, mijn Geest, in stilte uwen gangh.
4. 't Vernuft verstompt, verwondert boven maten,
Hoe of het komt, dat dit gheschieden moet,
Maer door 't Gheloof soo kan den Geest dit vaten,
't Welck hier den Ziel in vreden leven doet.
O ! soet bedenck van 's Hemels wijs beleyt,
O ! groot gheschenck, en onverdient genaedt.
| |
[pagina 87]
| |
Godt werdt genaemt onsen Gherechtigheyt,
Drie-eenigh Godt lof, lof voor dees' weldaedt.
5. Ruymt, langhste nacht, verduystert door de sonden:
Wegh Sathans wacht, Gerecht'heyts Son die schijnt.
't Is al vernieuwt, en d'Oude Slangh gebonden,
Sijn kop verplet door 't Nieu-gheboren-Kindt.
Ruymt nu, o ! Doodt, ruymt Sonde, Prickel, Hel,
U wreed' aenstoot is vruchteloos verdooft,
Want nu regeert den Vorst Emmanuel,
En triumpheert als sijns Bruydts Opper-hooft.
* * *
6. DIt ons verplicht, om met Godvruchtigh leven,
En sanghs-ghedicht te prijsen onsen Heer,
Die ons om niet, dees' Vryheyt heeft gegheven,
En voort verlicht met sijn heylsame Leer:
En stadigh wijst hoe hy al deur sijn doodt
Ons' Zielen spijst, al deur 's Geloovens kracht,
't Welck hy versterckt met geest'lijck Wijn en Broodt,
Om soo sijn doodt te houden in ghedacht.
7. Wel op, mijn Geest, wilt nu ootmoedigh treden,
Buyght onbevreest, voor uwen Heylandt ne'er,
Stort voor hem uyt Danck-offer en Gebeden,
Die u verquickt door sijn heylsame Leer,
En u dus noodt, en als een Vriendt ontfanght,
O ! 's Hemels-Broodt, hoe heer'lijck is u smaeck,
Na meerder vreucht mijn Ziele nu verlanght,
Om heylighlijck door u te zyn volmaeckt.
8. Mijn Gheest die gaet in 't Lust-hof hem vermaken,
En pluckt planteyt veel vruchten soet van stof,
Die boven 't soet van veel Bancketten smaken:
Dies hy verheught, singht nu sijn Heylandts lof.
O ! soet ghedacht, blijft stadelijck by my,
O ! Hemels-kracht, bewaert mijn swacke Jeucht,
Voor Werelt, Vleesch, en Sathan, mijn party,
Tot u Naems eer, en mijnder Zielen vreucht.
|
|