Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

[p. 88]

Deerlijcken staet der Godloosen, en raedt daer teghen.

Stem, Psalm 42. Als een Hert gejaeght, ô Heere.

1. YD'le Mensch, ghy die op Aerden,
Hier u vreucht en Hemel soeckt,
Houdt de sonde hoogh van waerden,
Die Godt haet, en heel vervloeckt,
Och ! 't is hier een korten tijdt
Dat de Schijn-vreucht u verblijdt,
Gaet ghy voort, ghy mooght wel schromen,
Als Godt sal ten Oordeel komen.
2. 't Quade dat ghy gaet bedrijven
Teghen uwen Grooten Godt,
Doet de straffe eeuwigh blijven.
Noyt verandert 't Helsche lodt,
Sonden-vreuchde haest vergaet,
Wellust, Rijckdom, Hooghen-staet
Moet in korten tijdt haest enden,
Noyt vergaen de Helsch' ellenden.
3. Want na veele duysent Jaren
Dat ghy d'Helsche pijne voelt,
Sal sy u niet min beswaren,
Want Gods tooren noyt verkoelt.
Die hier 't grootste goedt versmaedt,
Krijght dan 't alderquaetste quaedt.
Altijdt sult ghy daer dan sterven,
Nimmermeer eens rust verwerven.
4. Doodt daer sonder doodt sal wesen,
't Eynde sonder eynde zijn,
Sonder hoop, maer steeds in vreesen:
Noyt verlichtingh van de pijn.

[p. 89]

 

Soeckt en roept ghy na de Doodt ?

 

Sy is doof, laet u in noodt.

 

Sy vliedt wegh, ghy blijft in 't lijden:

 

Haer pijn kondt ghy noyt ontvlieden.

 

5. Altijdt suchten, altijdt kermen,

 

Rasende vol pijn verwoedt.

 

Godt sal uw's daer noyt ontfermen,

 

Staegh u quelt het Helsch gebroedt,

 

Ghy mist 't aenghename Licht,

 

En siet Duyvels wreed' gesicht:

 

Soo ghy wilt dit quaedt ontvlieden,

 

Ghy moet 't quaedt der sonden mijden.