Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge
(1649)–Claes Jacobsz Wits– Auteursrechtvrij
[pagina 84]
| |
Stem: O ! Mars seer wreedt,, Al is 't u leedt.1. GHy Christen-Schaer, In 't Nieuwe-Jaer
Wilt t'samen vrolijck wesen.
Een Licht seer klaer, Is openbaer
Tot u nut op-gheresen,
Aensiet nu met een klaer ghesicht,
Dit heyligh nieuw' verscheenen Licht,
En houdt, Aenschouwt, U oogh, Om hoogh,
Met vreesen.
2. Dit is Gods Soon, Die uyt sijn Troon
By ons komt neder-dalen,
En Davids Zaedt, Oock me'e aenvaet
Om ons' schuldt te betalen.
De Sond', de Doodt, de Oude Slangh,
Die hadden ons in haer bedwangh:
Om vast, Belast In 't Hels Ghewelt
Te dwalen.
3. In desen noodt, In d'eeuw'ghe doodt
Hadden wy moeten blijven.
Uyt Judaes stam, Een Heldt voort-quam,
Die kond' dit quaedt verdrijven.
O ! dien Silo, dien grooten Helt,
Die heeft ons weder vry ghestelt,
Vergaert, Herbaert, Met eer Ons' Heer
Wil blijven.
4. Dus willen wy, Verlost en vry,
Nu altijdt triumpheeren.
Hel, Duyvel, Doodt, U wreed' aenstoot
En kan Gods Volck niet deeren.
Schiet vry u pijlen als ghy wilt,
't Gheloof dat is mijn Rots en Schilt,
| |
[pagina 85]
| |
U Vlijt, Is niet, U list Verquist
Te meere.
5. Wy hebben stof, O ! Heer, u lof
Gestadelijck te singhen.
Woont in ons hert, Drijft van ons verdt
's Werelts bekommeringen:
Och ! suyvert soo u Tempel, Heer,
Ey ! woont daer in, volvoert soo me'er
U eer, O ! Heer, 't Ghemoedt Tot goedt,
Wilt dwinghen.
6. Geen grooter goedt, Geen me'er voorspoedt,
Op aerden wy begheeren,
Dat t'allen tijdt, Met grooter vlijt
Te leven na u Leere,
Dan zijn wy tot u lof bequaem
Als wy soo heyl'ghen uwen Naem.
U licht Dat sticht, 't Bekeert, Vermeert
U eere.
ALsoo de Geloovighen in Kers-tijdts H. daghen seer stichtelijck en troostelijck uyt den Woorde Godts aenhooren de Mensch-werdinghe onses Salighmakers Jesu Christi: Het H. Avondtmael tot ghedachtenisse sijns salighmakenden Lijden ontrent dien tijdt me'e werdt uyt-gedeelt, als een uyt-gedruckt pandt sijner Liefde tot sijn dier-gekochte Ledematen; soo heeft een der selver (dese twee saken grondelijck bedenckende) met vrolijckheydt sijns herten dit volgende ghedicht, en gesonghen. |
|