Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

[p. 34]

Boetveerdighe Tranen, over 't innerlijck aenschouvven des bitt'ren lijdens Christi: Dienstigh in de voor-bereydinghe des H. Nachtmaels.

Stem: Blijdtschap van my vliedt.

1 Wel op, mijn ghemoedt, Wilt nu speen-leren,
2 Wat u sonde doet, Aen den Heer der Heeren,
3 Och ! den grootsten Heldt, Uyt Juda ghesproten,
4 Heeft hy met gewelt, in 't Hof ne'er gestooten,
5 Daer leyt hy beswaert, Wroet vast in de Aerdt:
6 En sweet anghstigh bloe- digh sweet,
7 Hy roept als vervaert, Luyd' ten Hemel-waert:
8 Klaeght el- lendigh daer sijn leet,
9 Och ! mijn vuyle sonden, Zyn soo swaer bevonden,
10 Dat den Heldt daer onder leyt.
11 Is daer als gebonden, Gesleept langhs de gronden,
12 Och ! 't is d'Heer der Heerlijcheyt.

[p. 35]

 

2. Jesu lieve Heer,     Och moet ghy dus klagen ?

 

Leggen dus ter ne'er,    Om mijn last te dragen ?

 

Ick heb 't quaedt gedaen,    Ghy ontfanght de slagen,

 

Ick heb u verra'en,    Toe-gebracht u plagen.

 

Stort u klachten uyt,    Schreyt met naer geluyt,

 

Mijn Ziel, 't is u eygen schult:

 

Door u snoode sond',    Hebt ghy dus gewondt

 

En met anghst en pijn vervult.

 

Och ! ghy Heer der Heeren,    Most ghy u dus verneeren,

 

Dat, och ! dat ! om mijn hooghmoet ?

 

Ick en wou u niet eeren,    Noch uwe Wetten leeren,

 

Daer ghy dus mijn straf voor boet.

 

3. OCh ! hoe komt dit by ?    Ick had' u verlaten ?

 

Ja 'k was u party.    Ghy komt my te baten.

 

Wat was 't, lieve Heer,    Dat u gingh beweghen

 

Dat ghy aldus seer,    Tot my waer 't geneghen ?

 

Och ! 't was u genaedt,    Dat ghy al dit quaedt

 

Van u Vyandt hebt gewent.

 

Heere, u weldaet,    Wijsheyt boven maet,

 

Maeckt ghy ons hier in bekent.

 

Wel op, nu al mijn sinnen,    Ey ! wilt nu meer beginnen,

 

Dat ghy d'Oude mensche doodt.

 

Het zyn u liefste sonden,    Die uwen Heylandt wonden,

 

Brengen in den hooghsten noodt.

 

4. Sonde wreed' Tyran,    V kracht werdt ghebroken:

 

'k Segh u Oorlogh an,    Met u lieff'lijck stoken:

 

Ghy en stilt niet meer,    Mijnen Godt doen lijden:

 

Ghy sult selven ne'er,    Heel ter aerden glijden:

 

'k Laet u niet met vre'en:    'k Wil u heel vertre'en,

 

Selfs u aen het Kruyce slaen,

 

Voor al 't droef gheween,    Dat ghy Sond' alleen,

 

Mijnen Heylandt hebt ghedaen.

 

Hy sal triumpheeren,    En ghy sterven leeren,

 

Lijden soo den grootsten pijn:

 

Ja de Heer der Heeren,    Sal my voort regeeren

 

Dat ick sal u Meester zijn.

[p. 36]

 

* * *

 

5. GHy en sult niet meer,    Maer Godt in my leven:

 

Ghy moet heel ter neer,    Christus zyn verheven.

 

Och ! dat ick dus langh    U heb gunst gedraghen.

 

Ick ben voor u angh,    'k Sie u droeve slaghen.

 

Siet ! den grootsten Helt    Lijdt van nieuws ghewelt:

 

Och ! een booswicht hem verraet,

 

Daer werdt hy beknelt,    Voor 't Gerecht ghestelt,

 

Valsch getuyghenis opstaet,

 

Tegens hem onschuldigh,    Als een Lam geduldigh,

 

Lijdt hy slaghen, werdt bespot,

 

Seer bespuwt; ghebonden, Heen en we'er gesonden,

 

Toe-gemaeckt ghelijck een Sot.

 

6. Och ! ick sie hem stijf    Geesselen vol wonden.

 

Och ! dat heyligh lijf,    Sonder schuldt bevonden,

 

Staet daer heel bebloet.    Och ! noch meer gehoonet,

 

Van Crijghsliens verwoet,    Schempelijck gekroonet.

 

Och ! een Doornen-kroon,    Draeght nu die Persoon

 

Daer het al voor buyghen moet.

 

Siet ! dus komt ten toon,    Gods beminde Soon,

 

Voor sijn Vyandt seer verwoet,

 

Die vol bitterheden,    Zijn noch niet te vreden

 

Voor sy hem aen 't Kruyce slaen.

 

Aen 't Kruys meer gheleden,    Daer zyn schempse reden

 

Tot meer spijt oock aengedaen.

 

7. Most ghy heyligst lijf,    Mijn schult dus dier boeten ?

 

Wreedt gespijckert stijf,    Soo mijn pijn versoeten ?

 

Op-gerecht vol schant,    Tusschen Moordenaren,

 

Als of ghy een Quant,    Als dien Fielten waren ?

 

Hanghen daer onwaerd', Tusschen Hemel, Aerdt,

 

Daer ghy beyde Heer van zijt ?

 

Den dorst u beswaert.    Eeck en Gal ghepaert

 

Geeft men u tot meerder spijt.

 

O ! Gods Sone machtigh, Roept ghy droef so klachtigh,

 

Anghstigh uyt: Mijn Godt ! mijn Godt !

 

Hebt ghy my verlaten ?    Och ! hoe uyttermaten

[p. 37]

 

Swaer valt u dit bitter lodt.

 

8. 'k SIe 't met droef geween,    ('t Hert schijnt my te breken,)

 

't Quaedt der sond' alleen,    Wil Godt na recht wreken.

 

't Recht moet zyn vervult,    Hy wil 't niet af-schaffen:

 

Dus gingh hy ons' schult,    Aen sijn Sone straffen.

 

Godts Soon met gheween,    Trad' dien Pers alleen,

 

Ja heeft al ons schuldt voldaen,

 

Door sijn wreeden doodt,    Ben ick heel den noodt

 

Van de Helsche pijn ontgaen.

 

Nu, ick ben ontbonden,    Van den straf der sonden:

 

Ruymt dan sondens heerschappy.

 

Ick wilt u we'er segghen,    Ghy moet onderlegghen

 

Door Gods Geest vertre'en van my.

 

9. Christus uyt den noodt,    Sal in vreuchden leven,

 

d'Oude Mensch moet doodt,    In 't graf zyn ghedreven.

 

O Heer ! woont in my,    Wilt staegh in my blijven,

 

Om mijn snoo Party,    Van my te verdrijven.

 

Ruymt, o ! vleesschen-lust, Ghy werdt uyt-geblust,

 

Wegh, met al u soet fenijn,

 

Werelts soet bedroch,    Gae voort, toefje noch ?

 

Toonje noch u schoonen schijn ?

 

Ghy sult my niet trecken,    'k Sie en weet u vlecken:

 

Lock-aes van den Sathan, vliet:

 

'k Wil niet meer u hooren.    'k Heb u lust versworen:

 

Die u dient komt in 't verdriet.

 

10. Ick wil als een Heldt,    Met mijn God nu strijden,

 

Sondens groot ghewelt,    Als de Pest vermijden.

 

Ghy, mijn goede Godt,    Die my hebt verkooren,

 

Mijn rust, vreucht en lodt,    Laet my niet verlooren.

 

Als ick u gheniet,    O ! dan vrees' ick niet,

 

Werelt, Vleesch, noch Doodt noch Hel,

 

Door u groot ghewelt,    Sal ick houden 't velt,

 

O ! mijn Vrient Emmanuel.

 

seer lieve Panden,    Gheeft ghy my in handen:

 

O ! daer op betrou ick vast.

[p. 38]

 

Laet die tot verstercken    Mijn Gheloof bewercken,

 

Dat haer vrucht te beter wast.