en zonder Dorpen. Zy hebben geen kennis van schiet-geweer. Staen alle te recht, als ze verschil onder malkander hebben, in de Russche Kastelen: en of schoon zy vrye Luiden zijn, zoo zijn zy echter Scbatbaer aen hunne Tzaersche Majesteiten, en dien erkennen zy. Hebben geen eigene Opperheeren of Hoofden, gelijk de Kalmakken, en andere, behalven kleine Mursaes, die hun eenigzins onder het Opper-gezag der Russchen, gebieden. Zijn goede Zoldaten. Deze, en meest alle Siberische Volken, zijn deugtzaem, behalven dat tot Diefstal en Roof eenigzins genegen zijn.
De Baskiren zijn meest altyd te Paerd, voornaem in stryd; zy vechten nooit te voet: gebruiken Pyl en Boog, en zijn goede Boog-schutters: hebben meermael kryg met de Kalmakken gehad, van wien zy groote vyanden zijn.
Dit Volk word geacht het krygshaftigft te zijn van alle de Siberische Heidenen. Men zegt, dat zy wel veertig duizend man in Wapen konnen brengen.
Veele onder haer bidden een gedroogden Visch, Soudak. genaemt, aen, ook houte Afgoden. Hebben meerderheit van Wyven. Offeren aen Boomen, die schoon zijn.
Deze Luiden gaen des Winters op zeer lange Schoenen over 't Ys, en Sneeuw, die onder ruig zijn, met het gladde haair voor uit, als zy na om laeg gaen; en om gekeerd, als zy Bergen op stygen, waer mede zeer snel weten voort te gaen. Zy dragen Laerzen, ook Schoenen, van onbereid Leder.
Hier vallen de beste Vosschen.
Baskiren en Kirgisen is een aert van Volk, van hooger inbeelding, en meerder moed, als de Astakken. Zommige onder hun zijn als de Samojeden gekleed, andere ak de Kalmakken, en andere als de Russche Boeren.
Deze Landaert, zoo wel als Kirgisen, Tungoesen, en Astakken, hebben geen kennis van het Jaer behoorlijk te verdeelen, daerom zijn onder hen ook geene bequame Tyd-rekeningen, behalven dat zy van de Russchen daer nu iets van leeren: hare Feeft-dagen weten zy echter te onthouden, en te onderscheiden.
Van Zon, Maen, en Sterren, als mede van de gestalte des Aerdryks, weten zy niet veel; maer in Zon, en Maen, meinien zy, dat twee Menschen zitten, die toezien wat op de Waereld gebeurd, en die lichten: in dezen zijn zy zoo dom, als de onvernustige Dieren.
Van de Zielen der afgestorvene Menschen oordelen zy, dat die van de overledene Voor-Ouders, veeltyds in de Lichamen der Kinderen komen, maer de Lichamen vermeinen zy > dat eeuwig vernietigt blijven. Weten wel niet onderscheidelijk van zaligheit of verdoemenis te spreken, doch veele onderhen, en wel de bescheidenste, oordeelen duisterlijk, dat de Zielen der vromen het beter zullen hebben, als der godloozen, na dit leven.
By haer wast geen Rogge, maer Garst en Tarw, die zy kooken, en eeten, zonder dat ze Brood weten te maken. Zyzijn niet zoo vreedzaem van inborst, als de Menschen, die meer Noord en Oostelijk woonen. Aen het uiterlijk wezen zijn zy kenbaer uit de andere Tartaren. Eeten gedroogde Visch, in plaets van Brood.
Men vind veel Zwynen in hun Land, doch zy eeten die niet, waer in zy de Wet van Mahomet navolgen; want veele, byzonder die na het Zuiden woonen, welke ook de vernuftigsteen kundigste zijn, hebben een Geloof uit het Mahometsdom, na de wyze der Turken, en Heidendom, by een gesmolten, ja eenige weinige zijn gansch Mahometaensch.
De Schatting die zy aen 't Russche Keizerryk geven, is van geen belang.
Zilver-steen vind men in deze gewesten, daer uit men te vergeefs Zilver heeft gezocht; doch Kristal, en Rusch Glas, word daer gegraven, in het woeste gebergte, genaemt Oeralski Gori.
De Baskiersche Vrouwen dragen spitzen op het hooft, en lange Rokken met knopen.
Iemand die deze Luiden, en de Vogolitzen, naekt heeft gezien, heeft my verhaeld, dat het maekzel, of de gedaente der Billen, anders, en meer opgeschort, ook hooger aen het Lichaem komen, als van anderen Menschen.
In het Jaer zestien honderd drie en zestig, stonden de Baskiren op, stroopten wyt en breet, langs de Volga: de oorzaek daer van, wierd dus verhaeld. De Baskiren en Kalmakken zijn van ouds af altyd vyanden geweest tegen malkanderen: de Kalmakken klaegden by hunne Tzaersche Majesteiten, dat deze Baskiren, vyf Jaren lang, hun veel Volks ontroost hadden, verzoekende, dat deze geroofde Luiden hun weder mogten gegeven worden: zijn Majesteit gaf bevel aen zijne Stadhouders, zy zouden de Baskiren daer toe houden, dat zy, belangende dezen Menschen-roof, aen de Kalmakken voldoening gaven; maer deze de beveelen wat wyt uit strekkende, gaven bevel, dat die geene, welke al over twintig jaren geroost waren geweest, ook wouden wedergegeven wor-
Auteursrechtvrij