Met z'n beitjes. Hesters gebrek. Een buurjongetje

[p. 61]

VII.
Slot.

Den volgenden morgen lag er een lief boekje bij haar bord. ‘Memorandum’ stond er op, met aardige gouden letters. ‘Herinneringsboek’, ‘gedenkboek’ beteekende dat. En daarin schreef Hester nu in het vervolg alles op waaraan ze denken moest.

Of ze niets meer vergat? - Nu, nog wel eens wat, een enkelen keer. Maar beter dan het boekje, dat haar een toovermiddel scheen, hielpen haar de nare ondervindingen, die zij had opgedaan, en de stellige wil, zich te beteren.

Een maand later werd dan ook haar verjaardag nog eens over gevierd. Hes kreeg nu geen cadeaux, en ze had ook geen geld om Polly en Rika op limonade te trakteeren. Noten kochten ze evenmin. Ze gingen alleen met de boot naar het Tolhuis, dronken daar een glas melk en schopten en wipten naar hartelust.

Hoe mooi de wandeling over Zeeburg ook was, ze deden die nu toch niet meer. Ook kwam er

[p. 62]

dien middag geen anijs-, maar eenvoudig een mangelenpudding.

Of het Hes erg speet, dat ze dien avond geen les had? Als het zoo was, heeft ze er zich met Rika en Polly al gauw overheengezet. Dien avond ging Hester welgemoed slapen. Ze voelde zich recht gelukkig, - en niet alleen, dat weet ik zeker, om den plezierigen dag.

Het was omdat ze voelde, dat het recept uitstekend hielp.

En het duurde ook niet lang of de lastige kwaal was voorgoed genezen!