Als 't buiten regent

[p. 135]

Een vriendinnetje in een hemdje.

[p. 137]

Een vriendinnetje in een hemdje.

Maatje ging uit toen Rie sliep. En Maatje kwam na een half uur thuis met een pakje bij zich.

Ze knipte het touw los en nam het gele papier weg. Toen maakte ze de kartonnen doos open, en - wat er in zat, dat nam Maatje in haar boezelaar, ging er op de teenen mee naar het kamertje en legde het naast Rie onder de dekens.

Rie bleef slapen. Ze droomde dat ze

[p. 138]

Liplapje stil bij zich in bed had genomen. En dat Liplapje daar zoo erg ziek van geworden was, dat ze al haar zemelen verloren had. Het heele bed was er vol van, en de zemelen waren zwart. Dat was maar een droom van Marietje, want Liplapje had witte zemelen, net als andere poppen. En toen Maatje kwam en al de zwarte zemelen zag op de schoone witte lakens, werd ze boos omdat Rie zoo ongehoorzaam geweest was.

Gelukkig werd Marietje toen net wakker. Ze was blij dat alles maar een droom was. Ze moest toch eens naast zich kijken of Liplapje er werkelijk niet lag.

Neen, Liplapje lag er niet, maar wel iemand anders. Rie dacht dat ze nu wéér droomde en ze kneep zich daarom even in het puntje van den neus, en ze deed

[p. 139]

dat zóó hardhandig dat de tranen haar in de oogen kwamen. Maar ze was echt wakker, en daar was ze blij om. Want nu was het waar, dat er naast haar in hetzelfde bed een klein, snoepig vriendinnetje lag.

Een vriendinnetje in een tulen hemdje. Rie ging gauw kijken; neen, ze had niet anders aan dan het dunne, doorzichtige hemdje. De dikke beentjes waren bloot en de mollige armpjes ook. Ze moest wel koud zijn, dacht Rie, en ze streelde de pop met de hand. IJs-, ijskoud, net als ze gedacht had.

Ze wou haar gauw warmen onder dek. Maar eerst riep ze Ma om het mooie poppekindje te zien. En Sientje moest ook uit de keuken komen. Die had een halfgeschilden aardappel in de hand. De

[p. 140]

lange, kronkelige schil brak af en viel op den grond, zóó schrok Sientje van de prachtige pop.

‘'t Is een lekker hartje!’ zei Sientje. ‘En wat een mooie groote oogen heeft ze! 't Lijken wel schoteltjes!’

Rie wou die oogen ook eens goed bekijken, en ze lei de pop neer; maar nu kon ze er niets van zien, want Pop was opeens ingeslapen. Ze lag bij Rie op het kussen met dichte oogjes. Rie wou haar niet wakker maken. Sientje ging op de teenen heen, en Rie gaf Ma heel zachtjes een zoen, want ze begreep wel van wie ze dat aardige nieuwe vriendinnetje gekregen had.