Bekroonde volksliederen, uitgegeven door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen

De vergenoegde huismoeder.

Die zich naar zijn' staat kan voegen,

Ziet zich waar geluk bereid;

Zielerust en vergenoegen

Schenken hem die zaligheid.

Stil en rustig vloeit mijn leven,

Als een effen beekje, heen;

'k Smaak, wat God mij heeft gegeven,

Met mijn' stand en lot tevreên.

'k Heb een' man, die weltevreden

Zwoegt en zweet om daaglijksch brood,

Kloek van inborst, rein van zeden,

Die zijn hand me uit liefde bood.

'k Zag zoo vele steedsche Jonkers

Vroeger fladdren om mij heen;

'k Nam mijn' man, en vlood die pronkers,

Fraai van tooi, maar los van zeên.

'k Heb noch goud, noch kostbre steenen,

Zoo als vaak de rijkdom biedt;

Maar ik heb twee lieve kleenen;

Menig rijke heeft die niet.

[p. 13]

 

Wat zou niet mijn buurvrouw geven,

 

Zoo zij zoon of dochter had!

 

Kindren, bloemen van ons leven,

 

Koopt men niet voor rang of schat.

 

 

 

Spaart de goede God mijn krachten,

 

Blijven man en kroost mij bij,

 

'k Zal dan nooit naar meerder trachten,

 

Altijd zingen luide en blij:

 

 

 

‘Die zich naar zijn' staat kan voegen,

 

Ziet zich waar geluk bereid;

 

Zielerust en vergenoegen

 

Schenken hem die zaligheid.’

 

 

 

A.