Die dagboek van Hendrik Witbooi

Kaptein van die Witbooi-Hottentotte 1884-1905

No. 36.
Rooi bank²⁾ den 5 Juny 1891.

Myn lieve Ewaarde Heeren

Heer Keinsmeet en Heer Maier!

Myn lieve Heeren U allen weten het, wat de wet van Over winning is, en U Eerwaarde weten, dat ik Ot[j]imbingue Overwonnen heb, dat is slechts door Uwe huisen, zooals U lieden weet dat de Damaras behouden zijn,³⁾ en omdat ik eene groote ontzaag en eerbiedigheid op U heb, is dat ik doen maals omgedraaid heb. het is niet noodig U Eerwaarden die gebeurtenis te verhalen, U Eerwaarde waren zelfs [daar], en wij hebben ook met mondelyks & met te

2) Op die grens van die Britse gebied van Walvisbaai.

3) Die Hereros het in die huise van die witmense ingevlug en hulle vandaar verdedig. Eindelik is Witbooi weg sonder om die blanke neersetting enige skade te doen, maar het al die Hererobeeste saamgevat.

[p. 102]

brieven gesprokken, Nu vraagt ik U Ewaarde, Zyn de Damaras nog op te plaats, en als zij nog daar zijn, op wiens reken is het? Dat is Uwe verzoeks, zoo zeg ik naar U Eerwd als de Damaras nog daar zijn, laat zij gaan, want dat is mijn plaats, Want ik heb het overwonnen laat het toch niet noodig wezen, Om met den oorlog daar te komen. U zult misschien gehoord hebben, dat ik een brief geschreven heb naar Okahandje en gevraagt of te Damaras niet Willen vrede vragen. dat is nadat de plaats mijne is. Ik verzoek U vriendlijk, als te Damaras niet willen uitgaan, zeg het mij hastelyk. Aanwoord mij hastelyk op dien brief.

Hopende dat U Eerwaarde mij haastelyk aanwoorden

Sluit ik met hartelyk groetenis

Ik ben U Vriend

Cap

Hendrik Witbooi.