Tooneelpoëzy. Deel 2
(1786)–Lucretia Wilhelmina van Merken, Nicolaas Simon van Winter–
Auteursrechtvrij
[pagina 398]
| |
Eerste tooneel.Gelonide, Hezioné.
Gelonide, uit den Tempel treedende, word door Hezioné wederhouden. Hezioné.
Vertoef, myn Hartvriendin! uw rouw rukt u van 't spoor.
Voorkom uw wis bederf; geef aan myn' raad gehoor.
Gy zyt verlooren, zo gy wykt uit deze muuren.
Gelonide.
Ik kan de onzekerheid myns lots niet meer verduuren;
Weêrhoud myn schreden niet. Ach! myn Hezioné!
't Verscheelt niet of ik sterf op de eene of de andre steê;
Of my 't verbitterd Volk berooft van 't lastig leven,
Dan of de wanhoop my door hartewee doet sneeven.
Hezioné.
Wie weet of gy uzelf niet al te sterk bezwaart.
| |
[pagina 399]
| |
De kerker word tot nu door dubble Wacht bewaard.
Athenes groote Raad moet hier te saamen komen.
De stemmen van het Volk zyn naauwlyks opgenomen;
En, zo hun oordeel zich door drift te buiten gaat,
Staat nog 't verzachten van hun vonnis aan den Raad.
Gy kunt in veiligheid den uitslag hier verbeiden,
En zelf getuige zyn...
Gelonide.
Zult gy niet van my scheiden,
En laaten my op nieuw ten prooie aan mynen rouw,
In de aklige eenzaamheid van dit gewyd gebouw,
Terwyl elende en smart my reeds een' grafkuil delven?
Myn rouwklagt stuit te rug van wanden en gewelven,
En de echo antwoord op den zelfden jammertoon:
ô Myn Eurimedon! Eurimedon! myn Zoon!
Indien gy wenscht dat ik de dood hier af zal wachten,
Laat dan uw byzyn myn rampzaligheid verzachten;
Bewys me uw vriendschap tot in 't uiterste oogenblik;
Sluit myn gebroken oog, en vang myn' jongsten snik.
Hezioné.
Stel u gerust, Vriendin, ik zal u niet verlaaten.
Dan ach! myn trouw kan u in uwen ramp niet baaten.
Indien ik magt bezat tot stelping van uw smart...
| |
[pagina 400]
| |
Gelonide.
De elende zoekt haar heul aan een meêdoogend hart.
Hezioné.
Ik hoor gerucht. Treê in; ligt tracht men op te spooren...
Neen, 't is myn Echtgenoot: nu zult gy tyding hooren.
| |
Tweede tooneel.Gelonide, Hezioné, Archidamas.
Archidamas,
tegen Gelonide.
Wat heil, dat gy in tyds 's Volks wraakzucht zyt onvloôn!
Gelonide.
Vergeef myn ongeduld; hoe staat het met myn' Zoon?
Archidamas.
Men had het onheil der Gezanten naauw' vernomen,
Of 't grootste deel des Volks, verbitterd t' saamgekomen,
Vloog fluks gelyk een stroom naar 't marktveld, en besloot,
Als met eene enkle stem, der krygsgevangnen dood.
Gelonide.
ô Duldelooze smart! ô Spruit van twintig jaaren!
Archidamas.
Men deed op 't oogenblik een deel des Raads vergaêren;
En veelen toonden zich zo woedende als 't gemeen;
Toen Leotichides uit Spartes naam verscheen,
| |
[pagina 401]
| |
De Eginers opeischte, en...
Gelonide.
Behield zyn eisch hen 't leven?
Archidamas.
't Verzoek wierd hem ontzegd; doch eindlyk toegegeeven
Dat hy Eurimedon nog ééns aanschouwen mogt.
Gelonide.
Wat oogmerk had dees daad, en wat heeft ze uitgewrocht?
Archidamas.
Het krygsgevangen volk te zuiveren van smetten,
En de eer van uwen Zoon in heldren dag te zetten.
Dan 't baarde weinig nuts. Men had hem naauw' gehoord,
Of sloeg, na zyn vertrek, met de eigen woede voort;
En 't waar' gewisslyk met hen allen omgekomen,
Zo niet Myronides hun zaak had opgenomen.
Gelonide.
Myronides! ô Goôn! vergeldt hem deze trouw!
Myn medelydend hart nam deel in zynen rouw.
Maar wat kon over ons tot deernis hem beweegen?
Archidamas.
Zyne edelmoedigheid.
Gelonide.
Heeft ze iets voor ons verkreegen?
| |
[pagina 402]
| |
Archidamas.
Wy hebben toegestaan dat hy het negental
Der krygsgevangnen, door zyn voorspraak, redden zal,
Zo hy den Raad en 't Volk daartoe kan overhaalen:
De tiende zal de schuld zyns Vaderlands betaalen.
Gelonide.
En zo het grimmig Volk des Veldheers beê versmaad?
Archidamas.
Dan is het uit met hen en met Egines Staat.
Gelonide.
ô Plaats van myn geboorte! ik wacht, hoe 't lot zich wende,
Geen troost voor u of my in de opgehoopte elende.
Mogt ik, door hartewee en wanhoop afgepynd...
Archidamas.
Wyk in het heiligdom: de Atheensche Raad verschynt.
Gelonide en Hezioné wyken in den tempel, buiten het gezicht van den aanschouwer.
| |
[pagina 403]
| |
Derde tooneel.Philocles, Archidamas, Melanthus, Timoleon, Hippomedon, Timagoras, Megacles, Ismenias, Agis, Pizander, Wachten.
Philocles,
tegen Archidamas.
'k Heb, herwaart komende, aan den Raad bericht gegeeven,
Dat, schoon 't verbitterd Volk wil dat de Eginers sneeven,
Myronides met kracht zich kwyt voor hun behoud;
En, 't geen ik heden als onmooglyk had beschouwd,
De Raad verneemt met vreugd zyn edelmoedig poogen,
En toont zich, op zyn beê, geneigd tot mededoogen.
Archidamas.
Het waare onwaardig aan den roem van Pallas Stad,
Dat zy met schuldloos bloed zichzelf bezoedeld had.
Hippomedon.
Hoe snood, hoe schandlyk zich de Vyand heeft gedraagen,
Wy moeten ons, uit wraak, tot gruwlen niet verlaagen.
De Veldheer, die zyn Spruit, door 't ongehoordst geweld,
Te Egine, tegen 't recht der Volken, ziet geveld,
En droef en kinderloos in 't aklig graf zal daalen,
Smoort zyne ondraagbre smart en zet de droefheid paalen;
Ontsluit zyn Vaderland een loslyk glorispoor;
| |
[pagina 404]
| |
Wyst aan het Volk zyn' pligt, en gaat ons roemryk vóór.
Philocles.
Hoe veel ook by den Raad 's Helds voorspraak hebb' verkreegen,
Hy zal de Burgery niet tot genaê beweegen.
Zyn tegenwoordigheid en treffend ongeval
Ontsteeken 't wraakvuur 't welk Egine sloopen zal.
Timoleon.
Het Volk is menigwerf onvast in zyn besluiten;
Eén pooging wekt zyn drift, één pooging kan die stuiten.
Melanthus.
Daar is de Veldheer zelf.
| |
Vierde tooneel.Philocles, Archidamas, Melanthus, Timoleon, Hippomedon, Timagoras, Megacles, Ismenias, Agis, Myronides, Pizander, Wachten.
Melanthus,
tegen Myronides.
Zyt gy naar wensch geslaagd?
Myronides.
De braave Burgery, die myn verdriet beklaagt,
Bevestigt my haar trouw; ik heb myn beê verkreegen,
Zo ik deez' achtbren Raad tot deernis kan beweegen.
| |
[pagina 405]
| |
Tegen den Raad.
Bestemt dit blyk van gunst; verschoont het negental.
Bedenkt tot welk eene eer dees daad u strekken zal.
Laat ons Gemeenebest zyn glori niet verzaaken.
't Was voor Athene groots zich de achting waard' te maaken
Van vriend en vreemdling, die met eerbied haar beschouwt;
Maar 't is haar grooter eer dat zy dien roem behoud.
Hippomedon.
Wy zien den luister van uw deugd met welbehaagen,
En zyn bereid met u den roem des Staats te schraagen.
Myronides.
En ik een Vaderland, dat zo veel grootheid voed,
Getrouw te dienen tot myn' laatsten droppel bloed.
Philocles.
Welaan, laat ons 't besluit Iphidamas ontdekken,
Opdat het lot besliss' wie 't offer moet verstrekken.
Tegen Pizander.
Pizander, doe terstond den Priester dit verstaan;
Geef hem de Naamen op van die ter looting gaan;
Laat hy die allen in een marmren bus vergaêren,
En in een tweede, die ons 't offer moet verklaaren,
De teekens; één zy zwart, en de andre negen wit,
Opdat hy die ontfange, als hy ter keure zit.
Hy doe de plegtigheid, waartoe wy hem verpligten,
| |
[pagina 406]
| |
Hier, op het staatlykst, in ons byzyn straks verrichten.
Pizander buigt zich, en vertrekt met twee der Wachten.
Archidamas.
'k Zie Leotichides.
| |
Vyfde tooneel.Philocles, Archidamas, Melanthus, Timoleon, Hippomedon, Timagoras, Megacles, Ismenias, Agis, Myronides, Leotichides, Wachten.
Leotichides.
Beschouwt, ô achtbre Raad!
My thans niet anders dan als vriend van uwen Staat.
Ik heb op 't oogenblik met vreugd bericht verkreegen,
Hoe verr' Myronides de Burgers kon beweegen;
En dat het lot terstond het offer noemen zal.
Ik smeek u als een gunst, naardien het negental
Zich door uw deerenis zal zien by 't licht bewaaren,
Dat gy, als een van hen, Eurimedon wilt spaaren.
Zyn naam zy, op myn beê, niet in de bus gebragt.
Verschoont den Jongling, om den wil van zyn Geslacht.
Hy telt zyn Stamhuis uit Lycurgus eedle Looten,
Als zynde uit Gelonide en Chabrias gesprooten.
| |
[pagina 407]
| |
Spaart, spaart hem om de deugd, die hem zo glansryk siert.
'k Zag dat ge uws ondanks zelfs met hem bewoogen wierd.
Herinnert u zyn trouw, zyne ouderliefde en smarte.
Verschoont hem om zyn jeugd, om Gelonide, om Sparte.
Denkt dat zyn Vader voor 's Lands vryheid wierd geveld.
In aller Goden naam, behoedt den jongen Held.
Philocles.
Ik kan bezwaarlyk myn verwondering verbergen,
Dat Leotichides dit onrecht ons durft vergen.
Acht ge ons tot schending der rechtvaardigheid in staat?
Het oog van 't heilig recht is blind voor gunst of haat.
De Goden zullen ons door 't lot hunn' wil verklaaren.
Indien ze, op onzen wensch, den braaven Jongling spaaren,
Zal ik straks de eerste zyn die hem met vreugd begroet;
Doch zo zy eischen dat hy 't offer wezen moet,
Zy hy ter dood geleid. Hier baat geen tegenstreeven.
Zy zyn bepaalers van de dood en van het leven.
Leotichides.
Ik verg niet dat ge om my het heilig recht verkort;
Maar, daar het negental by u verbeden word,
Kunt ge, om aan Sparte en my een blyk van gunst te toonen,
Op 't smeeken van een' vriend, den tienden niet verschoonen?
Philocles.
Het wreedvergooten bloed eischt wraak van 't Vaderland.
| |
[pagina 408]
| |
Verstrekt Eurimedon voor Sparte een dierbaar pand,
Onze afgezondnen, die Egine ons doet beweenen,
Zyn dierbre panden voor 't verongelykt Athenen.
Sta af, ô Vorst! verg ons geen inbreuk op het recht.
Duld dat het Godendom dit twistgeding beslecht'.
't Zal mooglyk gunstig zich naar Spartes wensch verklaaren,
Uw beê verhooren, en Lycurgus Nazaat spaaren.
Vertoef, zo 't u behaagt, opdat gyzelf beschouwt
Hoe hier de Raad en 't Volk het recht in waarde houd.
De Priesters zyn gereed; ik zie hen nader treeden.
De Raad schaart zich ter wederzyden van het tooneel. Pizander nadert, gevolgd door twee Wachten; een van hen draagt een tafeltje, 't welk hy op het midden van het tooneel plaatst. Na hen naderen twee Outerknaapjes, draagende elk eene marmeren bus; zy plaatsen zich ter wederzyden van het tafeltje, en zetten 'er de bussen op. Zo ras dit geschied is, verschynt Iphidamas, gevolgd door vier Priesteren, die zich achter hem plaatsen.
| |
[pagina 409]
| |
Zesde tooneel.Philocles, Archidamas, Melanthus, Timoleon, Hippomedon, Timagoras, Megacles, Ismenias, Agis, Myronides, Leotichides, Iphidamas, vier Priesters, twee Outerknaapjes, Pizander, Wachten.
Iphidamas;
achter het tafeltje staande, na zich in 't ronde voor den Raad en Leotichides geboogen te hebben.
Atheners, minder door uwe achtbre waardigheden
Dan door uwe eedle deugd beroemd in dit Gewest!
En gy, Spartaansche Vorst, die ons Gemeenebest
Gelyk een Vriend bezoekt! beschouwt met medelyden
Den droeven sterveling, wien 't lot ter dood zal wyden;
Beveelt hem, nevens my, de onsterfelyke Goôn,
En smeekt hen dat hun gunst de onnoozelheid verschoon'.
ô Vader Jupiter! beschouw met welbehaagen
Een offer, door den Staat Alecto opgedraagen!
Geef dat zyn dood tot heil van Griekenland gedy',
En de eerste grondslag tot d' aanstaanden vrede zy!
En gy, Minerva, op wier wacht wy veilig slaapen!
Bestier dit oogenblik de hand der Outerknaapen!
| |
[pagina 410]
| |
Geef dat geen schuldloos bloed op uwen grond gestort,
En dit Gewest uw gunst dus niet onwaardig word'!
Gelonide en Hezioné vertoonen zich vóóraan in den Tempel. Iphidamas, tegen het Jongske, dat aan zyne rechterhand staat:
Gy, Knaapje, trek een' Naam.
Het Jongske trekt een pergamenten Cedelke uit de bus, die voor hem staat, en geeft het met eene eerbiedige buiging aan den Priester.
Iphidamas, het Cedelke ontrold hebbende, leest: Antenors Telg, Lyzander.
Hy vervolgt, spreekende tegen het Knaapje, dat aan zyne slinkehand staat:
Wat zegt zyn lot?
Het Jongske trekt eene witte boon uit de bus, die voor hem staat, en geeft dezelve met eene eerbiedige buiging aan Iphidamas, die dezelve vertoont, en dus vervolgt:
Hy leeve.
Iphidamas reikt het Cedelke over aan den Priester, die aan de rechter zyde achter hem staat, en de boon aan den Priester, die aan de slinkehand achter hem staat, en vervolgt, tegen het Knaapje, 't welk hem het Cedelke gegeeven heeft:
Op, Jongske; trek een ander.
| |
[pagina 411]
| |
Het eerste Knaapje trekt wederom een Cedelke uit de bus, en bied het Iphidamas aan, als te vooren.
Iphidamas ontrolt hetzelve, en leest: Megistes, Conons Spruit.
Tegen het tweede Knaapje.
Zyn lot?
Het tweede Knaapje trekt wederom eene witte boon, en bied dezelve Iphidamas aan, als te vooren.
Iphidamas,
de boon vertoonende.
Hy word verschoond;
Gelukkig, zo hy zich dien zegen waardig toont.
Hy geeft het Cedelke en de boon over aan de Priesters, die achter hem ter wederzyden staan, en vervolgt, spreekende tegen het eerste Knaapje:
Vaar voort; reik my een' Naam der verdre Lotgenooten.
Het eerste Jongske trekt wederom een Cedelke uit de bus, en geeft het aan Iphidamas, als te vooren.
Iphidamas, het Cedelke ontrold hebbende, leest: Dit geld Eurimedon, uit Chabrias gesprooten.
Leotichides.
Beschermt hem, goede Goôn! beschermt hem in den nood!
Het tweede Knaapje trekt middelerwyl eene zwarte boon, en geeft dezelve aan Iphidamas, als te vooren.
| |
[pagina 412]
| |
Leotichides,
tegen Iphidamas.
Gy zwygt, en gy verbleekt! Wat spelt zyn lot?
Iphidamas,
met aandoening, de zwarte boon vertoonende.
De dood.
Dit woord ontzet alle de Raaden, doch inzonderheid Archidamas, Myronides, Melanthus, en Leotichides, die allen teekenen van diepen rouw geeven. Iphidamas geeft het Cedelke en de boon aan de Priesters, die achter hem staan.
Archidamas.
De dood! helaas!
Myronides,
ter zyde.
Ik kan myn droefheid naauw' betoomen.
Melanthus.
Goôn! moest hy 't offer zyn!
Leotichides,
weggaande.
't Is uit, 't is omgekomen.
ô Dierbre Jongeling! ô Troostelooze Vrouw!
Ik poogde.. ach! vruchteloos... Waar berge ik my van rouw?
Gelonide, tot op dit oogenblik met moeite door Hezioné in den ingang des Tempels wederhouden, ontslaat zich van haar, en streeft, door haar gevolgd, op het tooneel.
| |
[pagina 413]
| |
Intusschen vertrekken, op den stillen last van Iphidamas, de Priesters, en de Outerknaapjes met de bussen; ook wenkt hy Pizander, en luistert hem iets in; die daarop, door een' der Wachten, het tafeltje doet wegbrengen.
| |
Zevende tooneel.Philocles, Archidamas, Melanthus, Timoleon, Hippomedon, Timagoras, Megacles, Ismenias, Agis, Myronides, Iphidamas, Gelonide, Hezioné, Pizander, Wachten.
Gelonide,
tegen Hezioné.
Weêrhou my langer niet; ik heb niets meer te vreezen,
Nu myn geliefde Telg door 't noodlot is verweezen.
Dit, dit ontbrak dan nog aan myn rampzaligheên!
Archidamas.
Beklaagenswaarde Vrouw!
Gelonide,
tegen Philocles.
Ik zal noch door geween,
Noch jammerklagten u tot mededoogen wekken;
Hier moet een offer zyn, laat my ten offer strekken.
Philocles.
Wie zyt gy, die uzelf zo stout ter slagting bied?
| |
[pagina 414]
| |
Gelonide.
Kent ge aan haar felle smarte een tedre Moeder niet?
Laat myn Eurimedon zyn lyfsgenaê verwerven;
'k Biede in zyn plaats my aan, bereid voor hem te sterven.
Hezioné.
Myn Gelonide! keer, opdat ge u...
Gelonide.
't Is te spaê.
Het leven strekt me een' last; ik wensch naar geen genaê.
Myronides,
ter zyde, tegen Archidamas.
Haar wreede zielsmart scheurt myn hartwond' wyder open.
Timoleon.
Bedrukte Vrouw, sta af; hier is geen troost te hoopen.
Het noodlot eischt uw Telg, Apolloos toorn ten zoen.
Een ander offer zou de Goden niet voldoen.
Gelonide.
Waar' niet Iphigenië, in 's levens ochtendkrieken,
Door haaren Vaderzelv' geslagt tot heil der Grieken,
Ten zy de Jagtgodin de onnoozle Maagd gespaard,
En, in haar plaats, een hinde als 't offer had aanvaard?
Voldoe, voldoe myn beê: 'k zal my gelukkig noemen.
Philocles.
De Goden eischen hem; wy zyn 't niet, die hem doemen.
| |
[pagina 415]
| |
Gelonide.
De Goden! neen; de wraak. Indien gy Vaders zyt,
Verbeeldt u wat myn ziel deze oogenblikken lyd.
Beschouwt een Moeder, die haar' Zoon, haar welbehaagen,
Het moordend offermes door 't zwoegend hart ziet jaagen.
ô Ja, ik zie hem reeds, bekranst om 't veege hoofd,
Gelyk een offerdier, aan Jupiter verloofd,
Gereed staan tot den slag. ô Goden, in den hoogen!
Gy, die zyne onschuld kent! bewyst hem mededoogen!
Beschermt hem door uw magt!
Myronides.
Ik deel in uwen rouw.
Gelonide.
Zyt gy Myronides? Gy ziet een Weduwvrouw,
Beroofd van haar' Gemaal in 't bloeien van haar leven;
Een droeve Moeder, die vernoegd den geest zou geeven
Tot redding van haar Kind, haar eenig huwlykspand:
Een schuldloos offer voor de schuld van 't Vaderland.
Gy weent! Laat af, laat af! .. neen, toon me uw mededoogen.
ô Myn Eurimedon! ô wellust van myne oogen!
Myronides.
Ach! welk een mengeling van smart en deerenis!
Spaar, spaar my, Gelonide, indien 't u mooglyk is.
Ik heb myn hartewee deez' dag met kracht bestreeden,
| |
[pagina 416]
| |
En by de Burgery het negental verbeden;
Myn hart had zich gevleid, dat onder hen uw Zoon...
Gelonide.
Vermurwde gy het Volk, vermurw dan ook de Goôn.
Myronides.
Stond uw geluk aan my, gy zoud niet vruchtloos weenen.
Gelonide.
ô Schim van myn' Gemaal! ô Pallas! ô Athenen!
Myronides.
Ik heb myn' moed betoond by 't schittren van 't geweer;
Maar voor dit schouwspel is myn bloedend hart te teêr.
| |
Agtste tooneel.Philocles, Archidamas, Melanthus, Timoleon, Hippomedon, Timagoras, Megacles, Ismenias, Agis, Iphidamas, Gelonide, Hezioné, Pizander, Wachten.
Gelonide.
Myronides! .. hy vlucht, en laat my in de elende.
Ach! is 'er nergens troost, waar ik my keere of wende?
Gy-allen, die de plaats van 't heilig recht vervult,
De onnoozelheid beschermt, en 't vonnis wyst der schuld!
'k Bezweer u by de Goôn, my ongeveinsd te ontdekken
| |
[pagina 417]
| |
Waarom myn dierbre Zoon het offer moet verstrekken?
Heeft hy den Perziaan ooit cynsbaarheid beloofd?
Heeft hy de schatten uit de kerkgalei geroofd?
Of, toen hy zich by u in kluisters heeft bevonden,
In uw Gezanten 't recht der Natiën geschonden?
Gy-allen zwygt? helaas! en niemand durft bestaan...?
Philocles.
Schoon hy onschuldig waare aan al deze euveldaên,
Zy zyn nochthans gepleegd door zyne landgenooten.
Hun gruwlen vordren straf; doch schoon wy die beslooten,
Zy is door onze keus niet op uw' Zoon gedaald.
Beklaag u van het lot, dat zich tot hem bepaalt.
Gelonide.
Indien 't ongunstig lot onschuldigen kan doemen,
Laat het de Moeder en den Zoon dan tevens noemen.
In beider adren streeft het zelfde zuiver bloed.
Myn schoot heeft hem gebaard; myn borst heeft hem gevoed.
Ik schrei u-allen aan om troost, om mededoogen.
Beschouwt Lycurgus Spruit, in 't stof voor u geboogen.
'k Bezweer u by zyn' naam, die u steeds dierbaar was;
By de asch van myn' Gemaal, den dappren Chabrias,
Door 's Vyands staal geveld aan 't hoofd der Grieksche kielen;
Vergunt my, met myn' Zoon, voor 't offermes te knielen.
| |
[pagina 418]
| |
Philocles,
haar opheffende.
Rys, Gelonide, rys. Gy ziet den gantschen Raad
Getroffen door uw' ramp en deerniswaarden staat.
Eurimedons behoud is buiten ons vermogen.
Gy moet gedoogen 't geen wyzelf met smart gedoogen.
Het lot eischt hem, men kan geen ander offer biên.
Gelonide.
Sta my ten minsten toe myn' Zoon nog ééns te zien.
Philocles,
de Raaden aangezien hebbende.
Uw bede is u vergund.
Tegen de Raaden.
't Is meer dan tyd van scheiden.
Tegen Pizander, ter zyde.
Laat de offraar spoedig zich ten outerdienst bereiden.
| |
Negende tooneel.Gelonide, Hezioné, Archidamas, Iphidamas.
Gelonide.
Dit is dan al de troost die my nog ovrig is!
Hezioné.
Vriendin, bepaal den loop van uwe droefenis.
Zult gy..?
| |
[pagina 419]
| |
Gelonide.
Archidamas! gy kunt my bystand bieden.
Archidamas.
Ik? zo gy middlen weet...
Gelonide.
Vlieg, doe myn' Zoon ontvlieden:
Ontruk, ontruk hem aan het aklig doodsgevaar.
Spoor hem een schuilplaats op, waar hy voor d'offeraar...
Iphidamas.
Zou hy de Goden van hun offer snood versteeken?
Hun gramschap zou die daad op gantsch Athene wreeken.
Beraad u, Gelonide. Uw rouw rukt u van 't spoor.
Gelonide.
Verschoon een droeve Vrouw, die al haar hoop verloor.
Helaas! kan ik by Goôn noch Menschen hulp verwerven!
Archidamas.
Wat uitkomst is...
Gelonide.
My schiet niets over dan te sterven.
Zy valt, in eene treurige houding, op de trappen van den Tempel neder. Hezioné plaatst zich naast haar, en weent beurtelings met haar, of zoekt haar te troosten.
| |
[pagina 420]
| |
Archidamas,
tegen Iphidamas en Hezioné.
Verzacht, zo veel gy kunt, haar wreede droefenis,
Die voor Eurimedon in 't uiterst' duldloos is.
| |
Tiende tooneel.Iphidamas; Gelonide, en Hezioné op de trappen van den Tempel.
Iphidamas.
Herstel u, Gelonide; en hebt gy ooit voordezen
Met een goedwillig hart den Goden eer beweezen,
Gedraag u naar hunn' wil, u door het lot bekend.
Ontrust het offer niet, als 't zich naar 't outer wend.
Laat Agamemnon u ten loflyk voorbeeld strekken:
Gy moogt, als hy, uw oog met uwen sluier dekken.
De Goden eischten toen, als nu, een dierbaar Pand.
Hy wydde een Dochter, gy een' Zoon aan 't Vaderland.
Gedraag u naar myn' raad. En gy, ô Maagdenreien!
Helpt Gelonide 't lot van haaren Zoon beschreien.
| |
[pagina 421]
| |
Elfde tooneel.Gelonide, en Hezioné, op de trappen van den Tempel.
Rei van Priesterinnen. Eerste Zang.
Wy zien de Wraakgodinnen nadren;
Zy streeven naar Minervaas choor:
De felle Krygsgod gaat haar voor.
Het bloed stremt ons door schrik in de adren.
Daar stryken ze in den Tempel neêr,
En eischen bloedige offerhanden.
Zy yvren voor Apolloos eer.
Zie hoe haar gloênde fakkels branden!
De rook vervult Minervaas dal.
Helaas! wien of het gelden zal!
Tegenzang.
Het zelfde lot, dat in Athene
Thans Gelonide 't hart verscheurt,
Wierd eens aan Aulis strand betreurd
Door d' Opperheerscher van Mycene.
| |
[pagina 422]
| |
Gantsch Argos viert in rouw den dag,
Die, tot behoud der Grieksche kielen,
Iphigenië doemen zag,
En haar voor 't blaakend outer knielen;
Waar zy Dianes toorn verwon:
Thans eischt het lot Eurimedon.
Tweede Zang.
Ach! waare Apollo zyn behoeder!
Wierd hy, gelyk de Jagtgodin,
Bewoogen door de kindermin
En traanen van een tedre Moeder!
ô Febus, die, waar gy regeert,
Geen bloed doet om uwe outers vloeien;
Het menschenoffer gunstig weert,
Maar heil en overvloed doet bloeien!
Daal van d' Olimpus; stelp den rouw
Der troostelooze Weduwvrouw!
Tweede Tegenzang.
Gelyk in 't woud, by scheemrende uuren,
De droeve Philomele kweelt,
Als zy zich Itys lot verbeeld,
Die Thereus misdaad moest bezuuren;
| |
[pagina 423]
| |
Niet anders treurt Lycurgus Spruit
Om haaren eenigen gebooren;
En doet haar jammrend klaaggeluid
De rotsen en de wouden hooren.
Waar is een band, die naauwer bind,
Dan die de Moeder hecht aan 't Kind!
Het gordyn valt.
Einde van het derde Bedryf. |
|