De jaargetyden

(1769)–Nicolaas Simon van Winter– rechtenstatus




[pagina *3r]
Toewying, aan myne echtgenoote Lucretia Wilhelmina van Merken. Wie zou ik thans myn letterärbeid wyden, Myn zangen van de wondren der natuur, Gods wondren, in den loop der Jaargetyden; Wie eer dan u, die 't heilig, 't hemelsch vuur Der dichtkunst voelt in uwen boezem blaaken; Gantsch Nederland verrukt door uw muzyk, En hier beneên ons doet een voorproef smaaken Van 't choorgezang in 't zalig englenryk? Lucretia! de storm der tegenspoeden Stilt op 't geluid van uw' gewyden toon. Gy zingt, hoe fel de staatsörkaanen woeden, Den Harpenaar uit Bethlems veld ten troon.
[pagina *3v]
Gewis, gewis, rechtaarde telg der Branden! Van Merkens spruit! sieraad en vreugd van 't Y, Aan my verknocht door de allerteêrste banden! Ik wy' aan u, aan u, myn poëzy. Ontfang ze in gunst, ô dierbre hartvriendinne! Myn lotgenoote in alle vreugd en smart! Waard voorwerp van myn teedre huwlyksminne, Naast God de steun, de toevlucht van myn hart! Uw kunst en deugd en liefde vordren tevens Van my met recht dit dankbaar offer af. De Algoedheid spaare in u, ô troost myns levens! 't Geliefd geschenk dat haar genaê my gaf! ô Dichteres, die d'Oorsprong aller dingen Op 't luisterrykst in 't schepslenheir ontdekt, En nevens my zyn glori poogt te zingen! Aanvaard myn' zang, die tot dat oogmerk strekt. MDCCLXIX. NICOLAAS SIMON van WINTER.