Zonder sonnetten

[p. 114]

November-licht.

Langs schaarsche blaân

In de iepenlaan

Daar dwalen vrij

En stralen blij

Langs rij aan rij

Van stammen zonnespranken; -

Ze hebben het rijk, het rijk alleen,
En kruipen over de takken heen

Alsof ze knielende danken.

Tot ze aan de beek

Door dorre streek

Al lager, laag,

Gestaâg, gestaâg

Langs tuin en haag

In speelsche blijheid flonkren,

Alsof ze roepen: dewijl gij daalt,
Moet al wat aan uw oevers praalt

In 't licht uwer golfjes verdonkren!

[p. 115]

 

Zoo doet de zang

 

Uit hoog gemoed

 

Dan 't meeste goed

 

Als 's harten vloed

 

Komt lager en lager dalen,

 

Om wat er geurt in diepte van 't dal

 

Te sterken in hette en ongeval

 

Als flonkrende waterstralen!