Zonder sonnetten

[p. 107]

Des dichters klacht.

De vogel heeft om rond te zweven

Behoefte aan lucht;

De bloem om kleur en geur te geven

Aan zuider zucht;

De beek kan zonder boord niet stroomen

Verloopt in 't zand;

En vruchten geven 't meest de boomen

Door 's tuinmans hand.

Zou dan de dichter kunnen leven

Waar kille koû

Zijn wiek belemmert in het streven

Naar zuider ouw?

Zijn dichtaar voorwaarts willen schieten

Als niets haar stut,

Gewis van 't zeker dor vervlieten

Zóó onbeschut?

[p. 108]

 

Op 's harten bodem willen bloeien

 

Wat rankt en knopt,

 

Wanneer geen zachte hand komt snoeien,

 

Geen regen dropt?

 

 

 

En wat er bloeit zal 't vruchten geven,

 

Wanneer door wind

 

Van ijverzucht de bloesems sneven,

 

Niets warmte vindt?

 

 

 

Wanneer door ruw verbroken stijlen,

 

De gaarde in 't rond,

 

Het tam gediert komt binnenijlen,

 

Koe, schaap en hond?

 

 

 

Vaarwel dan bloemen die er bloeien,

 

Vaar, rozen, wel!

 

De lompe poot van schaap en koeien

 

Vertrapt u snel!

 

 

 

De raspgelijke dierentongen,

 

Zoo gul en gauw,

 

Beknabblen wat werd hoog gehongen

 

Met knauw na knauw!

 

 

[p. 109]

 

Dan vlucht de dichter roepend: rozen,

 

Welk bitter lot!

 

En voelt van schaamt zijn wangen blozen

 

En bidt tot God!