Zonder sonnetten

[p. 84]

Zang op zee.

Wat luidt er des avonds

Al over de zee? -

Zijn 't klanken van vreugde,

Zijn 't klanken van wee? -

Wat tintelt in 't diep toch

Zoo scheemerig ver? -

Verging er een wereld,

Verdoofde er een ster?

Het nadert, het nadert,

't Komt dichter en dicht; -

Daar heft uit de golven

Zich op een gezicht!

Daar ruischt er van snaren,

Van harpen van goud,

Wat vreugd geeft in 't leven,

Wat bitter berouwt.

[p. 85]

 

Bij 't flonkren der oogen,

 

Verleidelijk zacht,

 

Klinkt 't zoete refrein steeds:

 

Goê nacht! o goê nacht!

 

 

 

Neen, jonkvrouw der zeeën,

 

Neen, meisje uit het diep,

 

De nacht is niet goed hier

 

Hoe vaak gij het riep!

 

 

 

Nog beter geslagen

 

Uw harpen tot gruis

 

Dan met u te dalen

 

Naar 't kleurenrijk huis.

 

 

 

Niet goed is uw bijzijn,

 

Niet goed is 't bij nacht

 

U offers te plengen,

 

Hoe zoet gij ook lacht!