Zonder sonnetten

[p. 72]

Des dichters ziel.

Wereldspiegel,

Blank gepolijst

Door des eeuwigen handen;

Maar bewasemd

Door den kortzichtigen, hijgenden mensch.

Deze zegt: Is dat een spiegel

Die niets weerspiegelt? -

Ik zie geen ziel!

Dan de booze

Met gebogen hoofd

Schuldbeladen en kaal; -

Als dat ziel is, zegt hij, wat ik aanschouw;
En hij aanschouwt onwetend eigen trekken;

Is ziel iets leelijks; -

Ik vind geen schoonheid,

Ik ontdek geen ziel.

Dan komt de man

Met edel gemoed

[p. 73]

 

Zich-zelven beheerschend,

 

En het goede bedoelend.

 

Wat 'k zie is het schoone spreekt hij:

 

Ik ontdek waarheidsliefde,

 

Reinheid van zeden,

 

Edelheid van hart.

 

Ik ontdek een ziel in den spiegel!