Zonder sonnetten

[p. 66]

Geestigheid.

Gij, lichaamlooze!
Op feeënwieken
Als schaduw ijlend
En nooit verwijlend;
Uit 't hart der roze
Bij 't morgenkrieken
Met dauw ontloken
Die half gebroken
Met schuchtre slagen
De vlucht gaat wagen,
Vertoef een pooze! -
Straks als gij spelend
Langs oeverranden
Met zachte handen
De diepten streelend
De bloem komt strooken,
Wordt door 't verblijen
In 't spelemeien
U 't hart gebroken.
Als dan, o wreede,
Wild vuur u blaakte,

[p. 67]

 

Uit nimmer naakte

 

Uit half omkleede

 

Omsluierde oogen

 

De scherpe spranken

 

In 's harten flanken

 

Zijn ingevlogen,

 

Dan gaan en komen

 

Gelijk langs stammen

 

De zomervlammen

 

Uw zonnestroomen;

 

Gelijk in smidsen

 

Met gonzend suizen

 

Door gloênde buizen

 

Uw weerlichtflitsen.

 

Fluweelen oogen

 

Waartoe die blikken

 

Dat wild verschrikken? -

 

Heb mededoogen!