Zonder sonnetten (1886)

Zonder sonnetten

(1886)–J. Winkler Prins– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende



[pagina 59]

Bescheidenheid. I Dichter. 'k Smacht naar uw tonen, nachtegaal, Uw notenrijkdom, klankenpraal, Gelijk het loover Naar regenstraal Die suizlende over Der bladeren vaal Wat kwijnt verfrischt: alom verkondt Gods goedheid voor het wereldrond In hemeltaal.
II. Nachtegaal. o Kon ik, dichter, Als gij in 't lied Voorspellen wat ons De toekomst biedt: Had 'k zienersoogen Als gij, als gij, 'k Waar' immer zingens En juichens blij.
[pagina 60]
Maar ach, in donker Zing ik mijn zang. Het licht verblindt mij En maakt mij bang. 'k Benijd het motje Dat tot de vlam Vol stervensvreugde Vrijwillig kwam. -
III. Motje. 'k Ben onbekend bij kunstenaars En onbenijd, En in hun zeggen is veel waars Dat wijd en zijd Mijn vlucht zich kenmerkt door iets zwaars Ten toon gespreid Bij 't vleugelkleppen; - Maar ook al drijft iets wonderbaars Mij telken tijd Met vleugelbeven vlammenwaarts Geen zaligheid Verteert mij als zich zelf de kaars, Wat ik benijd Bij 't lichtwaarts reppen!

[pagina 61]
IV. Kaars. Ja, 't is waar! Telkenstond Als ik brand Lek ik rond Langs mijn rand Met mijn mond; En verteer Meer en meer, Ook al beeld Ik de hand Die er speelt Langs mijn kant Met reuzentrekken aan den wand; - Maar hoe breekt 't Hart mij - stom Sijpelt, leekt Tranendrom, Vuur gekweekt, Langs mij om Maakt verweekt Mij en dom Als men spreekt: ‘Kaarsje kom! Niet verbleekt, Geen gegrom, Vlam naar boven; ook al keer ik je bovenste om!’
[pagina 62]
Ik benijd Wat er speelt Op 't tapijt En nooit schreit; Schaduwbeeld Wijd en zijd Gepenceeld En gespreid, Ongedeeld Onbenijd Onverrast Onbetast Waar geen snuiter, geen domper op past! Als 'k even sidder, Zelfs in den slaap, Gaat 't op en neer, Ik ben de schildknaap, Hij is de ridder, Hij is de heer!
V. Schaduw. Ach ik afhanklijke! Al ben ik Heer Al ga ik snel Op en neer, Ik ben van allen wel
[pagina 63]
De meest verganklijke. Een kleine wolk voor de zon Is mijn stervensbron. Een kinderhand Uit 't ledekant Tusschen kaars en wand Een dolk mij in 't harte. Zegt het licht: gij zijt Heer! Door mij wordt gezegd Telkens weer Met smarte Ik blijf de knecht; eeuwig knecht! - Streef, motje, naar 't licht Keer 't oor naar der vlammentaal Schroei luistrend 't gezicht, Maar vergeet mij niet, Dichter en nachtegaal, In uw lied!

Vorige Volgende